WÀT EEN FEEST WAS DAT!

Mijn laatste Souvenir eindigde ik met de woorden: “De volgende Blog gaat over het uitkomen van de kerstplaat èn de opnamen van de kerstspecial”…! Maar aangezien we nog niet helemaal in ‘de sfeer der sferen ‘ namelijk de kerstsfeer zijn, maak ik een uitstapje naar een koorevenement, eind jaren ’80 , waarin sfeer en gezelligheid de boventoon voerde! Een doldwaas weekend in de bossen van Amerongen. Met een wagen volgeladen ‘jonge meisjes’ t.w. Gerda, Alice en Lenie vertrek ik op een mooie dag in september ’89 naar het landgoed ‘Onse Bliscap’ in Amerongen. We worden daar op een allervriendelijkste ontvangen door de ‘chef kok ‘ van De Bliscap….

In bijna onverstaanbaar dialect laat hij ons op een vermakelijke manier het landgoed zien. We inspecteren ons onderkomen op ligging, gezelligheid en accommodatie. Dat laatste voldoet tot ‘onse grote bliscap’ geheel aan ons doel: met een man of 60 van genieten van een knotsgek weekend…

Omdat we het op repetities steeds maar over de mogelijkheid hebben om ‘toch nog eens in Hollywood terecht te komen’, spreken we af dat weekend het thema Hollywood mee te geven. Een gouden greep, want het werd niet alleen Hollywood, maar òòk Dollywood..! Over een gezellig, ouderwets en sfeervol weekend gesproken! We gaan 25 jaar terug in de tijd en genieten van al deze momenten. Twee dingen vallen mij op; ten eerste, in de serie ‘van alles wat’ die wij in al die jaren met elkaar ondernomen hebben is dit weekend wel èèn van de meest gevarieerde hoogtijdagen geweest. Ten tweede, wat is het fijn om nog eens aan onze ontvallen koorleden herinnerd te worden….

Iets bijzonders is dat er van dit weekend geen verslag op papier in het archief is te vinden. Het enige wat ik vind is een koorbrief die ik na het weekend schrijf aan alle deelnemers en ik citeer:

Iedere keer als we een weekend weg gaan met het koor denk ik: het kan bijna niet leuker worden dan de vorige keer. Maar het afgelopen weekend hebben we bewezen dat het tòch weer enorm leuk en origineel kan zijn. Verrassend en anders. Wat had iedereen zijn of haar best gedaan om er origineel uit te zien. Ongelofelijke creaties werden bedacht. Het leek wel een bruiloft en gemaskerd bal tegelijk…! 

Om dit te bewijzen laten we jullie mee genieten in bijgaand ‘live’ verslag van dit unieke evenement! Zoals je kunt zien zouden veel creaties zouden niet misstaan op de rode loper…

Alle acteurs en artiesten: heel veel dank voor het tot stand brengen van…

Dit weekend sluiten we af met een succesvol optreden in Lunteren. Over niet al te lange tijd verplaatsen wij ons in woord en beeld in de kerstsfeer!

WORDT VERVOLGD.

1986 EEN NIEUW BEGIN

De oproep van 5 februari in de zeer strenge winter van 1986 om weer te starten met het koor heeft een verrassend warm effect. Binnen 14 dagen komen ruim 40 positieve reacties binnen. Op 19 februari, wanneer de Elfstedentocht aanstaande is, kan ik het koor melden dat de muzikale ijsvloer sterk genoeg is om weer van start te gaan. Als huis- annex ijsmeester doe ik dan ook een beroep op de muzikale rayonhoofden om op 4 maart weer bijeen te komen teneinde te kunnen besluiten de koorijzers weer onder te binden. En jawel hoor: dankzij deze samenkomst ligt er een startvergunning klaar voor een nieuwe VGF tocht langs kerken en kathedralen…..!

PUZZELTOCHT.

Zoals zo vaak tijdens donkere dagen voor kerst begint ook de dag op 9 december 1986 druilerig en nat. Tegen de avond klaart de lucht èn ons humeur op! Wanneer er dan óók nog sterren aan de hemel verschijnen besluiten we om toch maar om te gaan…. Dus tuffen er deze avond 3 auto’s, elkaar nauwlettend in het oog houdend, over donkere landwegen en dijken langs het stadje Leerdam, waar waarschijnlijk nog tot laat in de avond glasblazers in het zweet des aanschijn hun brood staan te verdienen! Gevaarlijke slingerwegen, met hier en daar wat lantaarns die een zacht dorpspitje uitstralen markeren onze wegen die uiteindelijk leiden naar een gehucht dat zelfs Zwingelspaan overtreft: Gellicum! Een eeuwen oud kasteeldorpje aan de Linge dat qua sfeer iets oproept uit de tijd van Merijntje Gijzen. Een gehucht met een decor voor een streekroman! Eindelijk zien we in de verte wat huizen met kleine raampjes en vensters waarachter lichtjes proberen de duisternis in te priemen. In het licht van een buitenlantaarn zien we rook omhoog kringelen van een kachel of open haard. Dan ineens doemt er het bordje Gellicum op en wij stoppen we bij een huis aan de Lingedijk dat voldoet aan de beschrijving van onze gastheer deze avond. Het van Gemeren orkest is er, bij Lex en Margriet! We treden binnen in dit ‘optrekje’ uit vroeger tijden en snuiven gretig de lucht van de open haard op. Snel komen we tot de conclusie dat er meer mensen in een stal wonen, maar dan van een ècht boerderijtje, met sfeer en gezelligheid van plafondbalk tot plavuis. Na de muziekinstrumenten uit- en de koffie ingeladen te hebben beginnen we met repeteren voor onze eerste kerstplaat..!

DE BEUK ERIN…

Terug naar “de nieuwe start” in maart. Vol goede moed zijn we weer gestart met repeteren. Profiterend van de vooruitgang na een zware economische recessie vanaf begin jaren ’80 (bijvoorbeeld benzine veel goedkoper geworden, en we krijgen weer opslag..) gaan we vol goede moed zingen. Ineens is er het idee om een kerstplaat te gaan maken, Al lang een wens van mij! Ten eerste past zo’n plaat

helemaal in de “familiesfeer” en vervolgens is repeteren met een doel een prima stimulans. Kerstliedjes volop, dus steken we snel de koppen bij elkaar en binnen korte tijd is het repertoire bekend. Iedereen enthousiast en er gaat een brief naar de koorleden met de stimulerende kreet “DE BEUK ERIN”, want het streven is om binnen een jaar de kerstplaat uit te brengen…

Wat een werk moet er verzet worden: veel repeteren, orkest samenstellen, arrangementen maken, overleggen met de platenmaatschappij, naam verzinnen voor de plaat, foto maken voor de hoes, enz. enz. Het orkest is snel gevormd. Daar ik een fervent liefhebber ben van The Ray Conniff Singers, stond voor mij al snel vast dat het leuk zou zijn met het koor een deel van de plaat ‘in de stijl van Conniff’ op te nemen. Muzikale talenten genoeg: Sjoerd, Heleen en Lex spelen gitaar, dus is al snel een sprankelend gitaartrio gevormd. Eric is helemaal thuis op de clavinova, Chris plukt de bas en Alex 2 slaat de trom. Piet zweeft op vleugels met zijn piano en Henk blaast al jaren een paar duizend orgelpijpen aan! Liesbeth is met haar warme stem al bij haar geboorte in de muzikale wieg gelegd voor dit repertoire en neemt dus de solopartijen voor haar rekening! Met een deel van deze muzikale familieclub repeteren we dus op die 9e december thuis bij Lex en Margriet.

IDEEËN GENOEG.

Naam van de plaat! Deze is ook snel gevonden; “Christmas with the Family” Dan de foto voor de hoes, zo’n heerlijke grote sfeervolle hoes met een winterse uitstraling… Volop ideeën natuurlijk zoals, het VGF in een arreslee, of, een winters tafereel van het koor in een besneeuwd bos. Vanzelf ook lollige ideeën: een foto met de hele club verkleed als Kerstman. En, 58 kerstballen met een foto’tje van de koorleden erin… enz. Al brainstormend valt ook de naam van Rien Poortvliet, kunstschilder in Soest. Toevallig heeft zijn vrouw ook nog familiebanden met de van Gemerens.

Op een ‘gedurfd’ moment schrijf ik een brief naar Rien met de vraag of hij een tekening zou willen maken voor de hoes van de nieuwe kerst LP van het Van Gemerens Familiekoor. Groot is mijn verbazing als na een paar dagen de telefoon gaat en ik Rien Poortvliet aan de lijn krijg… Hij staat welwillend achter het idee van mijn vraag maar zegt: “Ik heb geen tijd om iets voor je te tekenen maar ik heb nog wel iets moois liggen, een arreslee in een besneeuwd bos, getrokken door een mooie knol. Ik zal mijn uitgeverij inlichten om welke tekening het gaat en je kunt hem morgen bellen. Zeg dan dat je van mij toestemming hebt de tekening te gebruiken en vraag ook de uitgeverij om toestemming. Vraag dan meteen ook de litho”. De toestemming hebben we gekregen maar daarmee werd een rel geboren…

IN 1 SECONDE EEN REL GEBOREN….

Degene namelijk, die met man en paard (en slee..) model is geweest voor Rien Poortvliet zag tijdens de uitzending van ons optreden bij Willem Duys ineens live zijn portret op onze hoes in beeld…. Deze ‘paardenman’ belde mij een dag na de uitzending op zeer boze toon op en zei ondermeer: “mij is geen toestemming gevraagd om deze tekening te gebruiken, hoe zit het met het portretrecht, deel ik ook mee in de royalties? Zijn jullie commercieel, professioneel of amateur?" Even schrok ik en heb zo’n 20 minuten met hem gesproken en uitgelegd hoe de toestemming van ‘de tekening’ tot stand was gekomen! Uiteindelijk is de zaak in de minne geschikt met de belofte hem een LP te sturen. Met een begeleidende brief heb ik onze nieuwe plaat naar hem opgestuurd. En.. nooit meer iets gehoord.

IN HET ZWEET….

Vanaf april 1986 repeteren we consequent kerstliedjes, van ‘White Christmas’ tot ‘Eeuwen geleden’, van ‘Jingle Bells’ tot ‘Stil in die Nacht’…! Midden in de zomer van ’86 staan wij met zo’n 25 graden kerstliedjes te jubelen! Daar tussendoor nog optreden in de trouwdienst van Henk en Silvia, plus een optreden in het van Dam ziekenhuis in Rotterdam, waar onze sopraan Lenie tijdelijk verbleef ! Met het orkest repeteren we afwisselend in Rotterdam, Lunteren of Gellicum. Ook nemen we regelmatig ‘bij iemand thuis’ de alt/tenor/en baspartijen door.

Inmiddels is het, na zo’n 10 koorbrieven later, 1987. De eerste brief in dit nieuwe jaar heeft als aanhef: “Geestdrift maakt alle arbeid licht”... Dan doel ik op het enthousiasme en elan dat bij de optredens altijd onze kracht is geweest! Kortom: het moet er vanaf stralen! Het orkest brengt dit op 3 april in praktijk als de orkestband wordt opgenomen en Liesbeth haar solopartijen inzingt voor onze nieuwe kerstplaat!

In 1986 op een nacht gemaakt (Het manuscript)

Op maandag 1 juni 1987 nemen we de ‘Hollandse kant’ op in de sfeervolle Oude Kerk van
Zwijndrecht. Deze kerk heeft voor mij een bijzondere betekenis omdat hier het succes begon van "Stil in die nacht" dat nu
inmiddels op meer dan 15 cd's en DVD's is opgenomen. (Nu, ruim 25 jaar later keren we straks terug op deze religieuze grond, deze mooie kerk, waar we op 21 december a.s. ons kerstconcert hopen te geven)! Dinsdag 2 juni ’87 vindt de opname van de ‘orkestkant’ plaats in Studio Balance in Amersfoort. Wij beleven weer fantastische dagen, vol gezelligheid en humor. Zie de sfeervolle beelden!
Op 22 juni ’87 weer een topdag met een bezoek aan Slot Loevestein. Hier hebben we uiteindelijk de foto voor de binnenkant van de hoes genomen. Wat een feest was dat! Bijgaande exclusieve beelden illustreren dit! Intussen was het qua organiseren van kooractiviteiten zo druk geworden dat Koen inmiddels ‘fulltime’ medeorganisator is geworden. Samen smeden we de plannen voor de toekomst, en met veel succes…!

De volgende Blog gaat over uitkomen kerstplaat en de opnamen van onze kerstspecial in Oostenrijk. Hiervan is zoveel bewaard gebleven en is zó leuk dat een dubbele aflevering de moeite waard is!

WORDT VERVOLGD.

MUZIKALE GENERATIES en HET TESTAMENT…

Een zingende familie met meer dan honderd muzikale telgen is echt niet zó vanzelfsprekend. Het begon bij ons in 1867 met de geboorte van Pieter van Gemeren, die in 1890 trouwde met Jansje Lodders. Maar het heeft maar weinig gescheeld of hij was nièt met Jansje getrouwd… Wat gebeurde er:

Jansje was 16 jaar. Jong en schoon van uiterlijk! Zij waagde zich eens op het ijs van het Waaltje bij de sluis in H.I. Ambacht. Echter, zij ging iets te ver en verdween pardoes in een wak. Paniek! Omstanders riepen om hulp. Er kwam een man aangerend, ene Molendijk die riep: “allemaal blijven staan waar je staat, anders verzuipen jullie allemaal”! Hij zag een meters lange paal liggen en zag kans deze over het wak te schuiven. Jansje heeft zich er ongeveer 20 minuten aan vast moeten houden. Inmiddels kwam men aandragen met een paar ladders. Die werden aan elkaar gebonden en naar de verkleumde Jansje geschoven en zo kon zij uit het water worden gevist. Let wel, als het verkeerd was afgelopen en zij was verdronken, dan was het hele nageslacht van Pieter en Jansje er niet geweest , was er nooit een familiereünie geweest in 1967, waren er nooit zoveel muzikale talenten geweest, en had ik nooit de maat geslagen bij het van Gemerens Familiekoor. Jansje Lodders overleefde dus het ijskoude avontuur en kon later Pieter van Gemeren huwen. Dit werden onze voorouders! Jansje overleed in 1951. Zij liet een vertederend mooi testament na en is ontroerend om te lezen:

Onze voorouders brachten door de jaren heen veel muzikale talenten voort van allerlei pluimage, waaronder kunstenaars, struikrovers èn miljonairs. Maar vooral muzikale hoogvliegers! Tijd om daar eens wat dieper op in te gaan.

Jaren ’30, de tijd van de Charleston,

Daarom gaan wij terug naar 22 mei 1930 toen Pieter en Jansje hun 40 jarig huwelijksfeest vierden in een grote zaal in Rotterdam. Zelfs de uitnodiging en het programma van dat feest heb ik nog. Een feest, uiteraard in de stijl van de jaren ’30. Stel je eens voor hoe dat geweest moet zijn, die sfeerrr! Er werden toneelstukjes en voordrachten ingestudeerd. Een orkest werd gevormd en een aantal mensen bereidde een

komisch zangstuk voor. Kortom, men presenteerde een soort Revue en Concert tegelijk. Alles werd op ‘muzikale poten’ gezet door de kinderen van opa en oma van Gemeren. De zonen van Pieter en Jansje t.w. Gerrit, Koen, Arie, Leen en Piet hadden een groot aandeel in het programma. Al deze jongens bespeelden wel één of ander muziekinstrument zoals hobo, bugel, trompet of piano! Alles was van de partij, van voordrachtkunstenaar tot redenaar! Helaas zijn er geen foto’s, laat staan een film bewaard gebleven! Om de sfeer te proeven vind ik het daarom leuk een deel van dat programma hieronder af te drukken. ..

In 1967 herhaalde de geschiedenis zich met een familiereünie van ‘de negen’ kinderen van Pieter en Jansje. Oók toen was er een geweldig feest met concert, koor, toneel, en confrancier. Denk aan de toespraak van Ome Koen van Gemeren! Wat hebben de nazaten van “de negen” eveneens veel muzikale talenten voortgebracht! Koorzangers, musici ook veel solisten! Te beginnen met Piet van Gemeren Azn. Onze pianist, vanaf de oprichting tot 1987.

Jaren reed Piet voor repetities en optredens van Bergen naar Rotterdam. Speelde de sterren van de hemel en was ook een charmant pianist! Moeiteloos speelde hij de moeilijkste en mooiste pianowerken! Dit talent erfde hij van zijn vader Arie van Gemeren , wiens naam ook schittert op het programma van 1930! Ongetwijfeld was Arie ook de dirigent ‘Professor Vitalus’ van het GROOT ORKEST… Piet woont nog steeds in Bergen.

Henk Strootman Pzn, onze organist! De muzikale genen erfde hij van zijn vader èn moeder! Piet bespeelt thuis nog steeds het orgel en Henk’s moeder heeft een mooie zangstem en veel solistische optredens in Brabant achter de rug! Henk ontwikkelde zich door de jaren heen tot concert organist. Hij bespeelt met veel gevoel de mooiste orgels van Nederland en kan zich meten met ‘de groten’ die actief zijn op de klavieren! De gemeentezang begeleiden is zijn grote liefde en specialiteit! Ook op ander gebied was en is hij voor het koor van grote waarde!

Na het vertrek van Piet van Gemeren werd Piet Vliegenthart onze pianist! Piet is de zoon van Koen en Jo Vliegenthart. Zij kregen veel muzikale kinderen waarvan Piet wel de ‘meest muzikale genie’ genoemd mag worden! Met veel virtuositeit, humor en gevoel begeleidde hij het VGF. Helaas is Piet in 2008 overleden. Een zeer gevoelige slag voor het koor!

HET KWARTET.

Mijn helaas veel te vroeg overleden broer Rien bewandelde al vroeg het muzikale pad. Zingen was voor hem, vooral tijdens zijn militaire dienst, een succesvolle hobby. Hij genoot daar met volle teugen van! Eén van zijn favorieten stukken was ‘De Heilige Stad’ van Adams. Thuis op Zwingelspaan hoorden wij hem dat

graag zingen met zijn schitterende bariton stem. Hij zong in de beginperiode van het koor een aantal keren als solist tijdens optredens met ons mee. Vaak samen met zijn vrouw Adrie, de eerste soliste van het VGF. Zij zette in 1967 met het koor “Mensen geeft elkaar een hand” op de plaat! Vier kinderen kregen zij: Ineke, Lex, Heleen en Liesbeth. Er is denk ik door dit echtpaar niet zuinig omgesprongen is met muzikale genen, want alle vier zijn zij er rijkelijk mee bedeeld. .. Zingen en musiceren is voor hun dagelijkse kost. Ineke dirigeert al jaren met veel succes diverse koren op de Veluwe, is uitstekend pianiste en begeleidt op gezette tijden ons koor! En als ik dan nu schrijf over “het kwartet” dan heb ik het over het zingende viertal Liesbeth, Heleen, Lex en Eric. Wat hebben en geven zij veel muzikale kleur aan het koor met de sound van het kwartet! Er zijn overigens maar weinig koren die bevoorrecht zijn met zo’n muzikaal ‘accessoire’! En dan kom ik nu vanzelf uit bij Liesbeth, jongste dochter van Rien en Adrie. Vanaf haar elfde jaar is zij in het

VGF actief! Zij blinkt uit in zuiver zingen en playbacken, zelden een spoor van zenuwen en heeft al heel wat juweeltjes op de plaat gezet! Oòk samen met zoon Eric. Want Eric, de man van ongeveer hetzelfde uur als toen Liesbeth bij het koor kwam, is voor mij een “AllesKunner” . Hij zingt, speelt piano en gitaar, arrangeert, leidt zijn band, adviseert en is super muzikaal!
Met de muzikale medewerking van de neven t.w. fluitist Roel Weevers en bassist/arrangeur Chris Meijer is de familiecirkel rond en besluit ik dit hoofdstuk met de woorden van Ludwig von Beethoven: Muziek is een hogere openbaring dan alle wijsheid en filosofie…!

Na zo’n 30 hoofdstukken vond ik het leuk eens een aantal hoofdrolspelers in de schijnwerpers te zetten! Nu het toch over generaties gaat: hieronder een leuk filmpje, gefilmd door Boudewijn Scholts in 1990 met een ‘nieuwe’ generatie van Gemertje,s die met Ineke het DoReMi instuderen voor onze CD “The Sound Of Movies”.

De volgende ‘Souvenirs ‘ verschijnt na de vakantie. Dan vervolg ik waar vorige keer we gebleven zijn: richting winterse sferen!

WORDT VERVOLGD.

HET VERHAAL VAN DE PLUMPUDDING…

Ik schrijf augustus 1983. Vaak worden er omstandigheden geschapen om krachtsexplosies te ontwikkelen en dan zit alles mee! Dat hebben wij, vooral in de afgelopen jaren regelmatig ondervonden. Plaat na plaat, reis na reis, optreden na optreden, weekend na weekend, het ene tv programma na het andere, succes na succes en van hoogtepunt naar hoogtepunt. En ineens komt in de maand april de klad erin.
De belangstelling voor de repetities neemt af, de verkoop van platen staat nagenoeg stil, er is geharrewar rond het repertoire en we hebben ‘niks’meer in het vooruitzicht…! De komkommertijd van het VGF breekt aan! Op 12 mei ’ 83 laat ik in een brief aan het koor nog een positief geluid horen “ter bevordering van het beoefenen der zangkunst in het algemeen, en het behouden van ’t enthousiasme ter stimulering van diverse activiteiten in het bijzonder”! En op een repetitie wordt vervolgens geroepen: “jij verzint wel weer wat”! En inderdaad, we verzinnen wat….

LONDEN...In een gekke bui sturen we naar diverse buitenlandse omroepen een demo met informatie over het koor. Reacties komen uit België en Engeland. Op 15 augustus reageert ‘Londen’ positief, hoewel men niet alles voor de trip kan bekostigen. Voorts heeft een koorlid van ons een vriendin in Londen die bekend is met de Westminster Abby. Eveneens heeft zij daar connecties en gaat vervolgens lobbyen voor een optreden van het VGF. En wat denk je; we zijn welkom en mogen daar zingen…! Wèl moeten we eerst een voorstel doen hoe en wát we gaan zingen. Dus alvast inpakken voor een trip naar The United Kingdom? Helaas niet, want de geplande rit naar de Westminster strandt omdat we daar ‘bij nader inzien’ niet met piano en drumstel de kathedraal binnen mogen. Zònder een optreden in deze kerk besluiten we dan maar de oversteek als ‘Engelandvaarders’ te cancelen! 

Er valt dus voor het komend seizoen weinig te beleven. Op 16 augustus schrijf ik in een ‘opwekkingsbrief’ dat: “als we niet strijdbaar en enthousiast aan de komende repetities beginnen, de zaak als een plumpudding in elkaar zal vallen”. En zo dobberen wij een aantal maanden voort op de muzikale levenszee en gaan we over de drempel naar 1984.

De eerste repetities in het nieuwe jaar repeteren we voor de trouwdienst van Bas en Yola op 27 januari. Wij beleven met ons optreden dan weer het zoveelste hoogtepunt als zij die dag in de huwelijksboot stappen!

Het wordt Februari. Een stormachtige tijd. Donkere wolken pakken zich samen en de muzikale golven worden steeds hoger zodat schipbreuk dreigt. De reden is dat voor het eerst in de VGF geschiedenis het ledental drastisch afneemt naar onder de 30. Partijen raken onderbezet, het koor verliest in kwaliteit en óók de economisch barre tijd eist zijn tol. Contributie, kosten voor consumpties in de pauze, benzinekosten naar repetities en optredens worden te gortig. Kortom, de geest gaat eruit en ook bij mij verdwijnt die broodnodige spirit. Op de repetitie van 20 Februari stel ik het koor op de hoogte dat doorgaan voor mij geen zin meer heeft en dat ik stop met dirigeren!

TOEN WERD HET EVEN STIL….

Na mijn besluit om te stoppen gaat het koor wel door maar op 27 februari 1985 krijgt het koor van het bestuur een brief met het volgende schrijven: “het einde van ons unieke koor is een feit. Een groot gedeelte van ons wilde (na het stoppen van Gerard) het koor behouden en doorgaan. Echter, het enthousiasme van toen blijkt nu een stuk minder te zijn geworden. Zo veel zelfs dat doorgaan geen zin meer heeft”. En het doek viel…..!

Eén jaar later.....

HAAL HET DOEK MAAR OP!

Op 5 februari 1986 kwam, wat het van Gemerens Familiekoor betreft, de zon weer op! De volgende Blogs zullen dan ook bol staan van herinneringen en avonturen, gelardeerd met foto’s en films. Vaak heel komische filmpjes in de vorm van de making of’s van onze specials! Wat we zoal te wachten hebben zien we in onderstaande ‘trailer’…..?

Wat kunnen we verder verwachten?

Wordt vervolgd...

1983. DE EERSTE DE BESTE.

“Geen pen zo goed en geen inkt zo duur die kunnen beschrijven wat wij in de afgelopen 15 jaar allemaal hebben beleefd”. Het volgende relaas bewijst weer eens dat, zoals de kop van een krantenartikel eens zei: “Het van Gemerens Familiekoor gaat geen zee te hoog”!

Terwijl op 1 januari 1983 de kruitdamp van het laatste raketje optrekt, staat het koor alweer op scherp voor de lancering van haar volgende zevenklapper..: de LP REÜNIE! Op 4 januari, de eerste repetitie in dit nieuwe jaar feliciteer ik allereerst het koor, want precies 15 jaar geleden kwam het instituut “van Gemerens Familiekoor “ van de grond, met eveneens de eerste repetitie op de 4e januari, maar dan in 1968…. Terug nu naar de repetitie van 4 jan 1983. Zes nichten worden deze avond in de bloemetjes gezet omdat zij een jubileum vieren! Lenie, Atie, Gerda, Magda, Jo en Alice zijn namelijk vandaag onafgebroken vijftien jaar lid!

Ook gaat een bloemetje en beterschap naar Boudewijn wiens blinde darm onlangs door toedoen van een snedig chirurgijn het daglicht zag en in de prullenbak verdween! Ik borduur even door op deze kleurrijke figuur.

PASPOORT GRAAG

Op 20 oktober 1982 namelijk krijg ik van hem een schrijven waarin hij aankondigt een brief te hebben verstuurd naar de redactie van de TROS, t.a.v. het televisie programma “DE EERSTE DE BESTE”:
---------------------

L.S.

Met veel plezier kijk ik altijd naar uw programma. Vooral het feit dat gewone Nederlanders tot vaak leuke en interessante zaken in staat zijn, trekt de kijker aan. Ik wil u graag het volgende onder de aandacht brengen: Ik ben lid van, voor zover wij hebben kunnen nagaan, de grootste zingende familie in Nederland. Zelfs in Europa hebben wij geen grotere zingende familie kunnen vinden! Het van Gemerens Familiekoor met ruim zestig leden bestaat reeds 15 jaar en heeft met veel succes optredens in binnen- en buitenland achter de rug. Ons repertoire bestond tot voor medio juli hoofdzakelijk uit lichte geestelijk muziek. Echter, op 16 november a.s. gaan wij een plaat opnemen met oude Nederlandse schoolliedjes, gearrangeerd door Harry de Groot. Zijn orkest zal ons op deze plaat begeleiden. Het koor heeft reeds 3 LP’s gemaakt en heeft ook al enkele TV optredens achter de rug.

Wij zijn gaarne bereid uw TV programma “De Eerste de Beste” luister bij te zetten.

In afwachting van een spoedig positief antwoord verblijf ik,

Met vriendelijke groet,

Boudewijn Scholts.
----------------------

En wat denk je: Een paar dagen nadat Bous zijn brief verzond word ik gebeld door Henriëtte Salentijn van de TROS. Zij heeft de brief van Boudewijn ontvangen en vraagt mij naar de studio in Hilversum te komen “want wij vinden het idee van de heer Scholts een leuk item voor ons programma”. Uiteraard geven we aan de uitnodiging gehoor en hebben in Hilversum een leuk en geanimeerd gesprek gehad! Dat resulteerde in een bevestiging die wij op 27 december 1982 kregen van de TROS en ik citeer uit deze brief: “……met betrekking tot de medewerking van het van Gemerens Familiekoor uit Rotterdam aan het programma “De eerste de beste” waarvan de opnamen zullen plaatsvinden op zaterdagmiddag 15 januari 1983 in studio 1 van het NOS-complex in Hilversum. Het koor, bestaande uit ca 70 mensen zal dan het nummer “Vakantie-herinnering” zingen. Martin Rudelsheim zal aan enkele koorleden vragen stellen waarna de heer Strootman het koor zal dirigeren…..”

NOTEN KRAKEN…

Maar eer deze brief kwam zijn er tijdens de repetities behoorlijk wat tros- noten gekraakt omdat er op het koor toch wel wat bedenkingen naar voren kwamen zoals: het koor moet solo optreden en niet als aanvulling dienen bij, of achter één of ander experiment wat gelijktijdig bezig is. Ten tweede moeten we niet “te kijk” staan omdat we zo’n muzikale familieclub hebben, maar óók goed de gelegenheid krijgen om onze zangkunst te tonen. Voor deze ‘eisen’ had de regisseur alle begrip en zij kwam met een prachtig script!

Moesten we nog één ding regelen. “De stem van Harry”. Een paar regels van de medley zijn namelijk ingezongen door Harry de Groot. Bij soleren op de buis zou hij, gezien zijn grote bekendheid, onmiddellijk door de muzikale en familiale mand gevallen zijn, simpel omdat hij geen van Gemeren nazaat is.

Idee: Onze tenor Bas zou dat wel kunnen dacht ik, want de tand des tijds had absoluut nog geen vat op zijn stem! Hoewel er weinig tijd was om de tekst uit het hoofd te leren voel ik Bas aan de tand en vraagt of hij Wonderful Kopenhagen wil zingen op tv. Bas zou Bas niet zijn wanneer hij als tenor zijn tanden niet in het nummer zou zetten. Dus, aanschouw het Wonder(ful) Kopenhagen, perfect geplaybacked in onderstaande film….

Op zaterdagmorgen 15 januari vertrekken wij met een door ons gehuurde dubbeldekker met 70 man naar Hilversum. Het wordt een feestelijke dag! De sfeer tijdens de opnamen is opperbest en je ziet dat het er vanaf straalt. Wij krijgen volop te eten en te drinken. We kunnen merken dat, zoals óók bij eerdere tv optredens “Hilversum” nog niet gehinderd wordt door beknibbelen op budgetten want, in deze tijd ‘kan alles’. Zelfs de rekening van de bus kan naar omroepland… Rond en na de uitzending in april 1983 komt er weer een golf van krantenartikelen en reacties op gang. Of daar weer iets uit voortkomt lezen we in de volgende editie…….

WORDT VERVOLGD.

ONDER MOEDERS PARAPLU

Het is april1982. We zijn nauwelijks bekomen van ons optreden in de Ted Show. In Te Hoogerbrugge klinken oerbekende Hollandse liedjes. Hoezo? Wij zijn de repetities gestart met het instuderen van nummers die miljoenen mensen zeer bekend in de oren zullen klinken: van ‘Onder moeders paraplu’ tot en met ‘Zomer in Zeeland’. Voor de één ‘hits van weleer’, voor de ander ‘oubollige kost uit grootmoeders tijd’… De aanleiding voor deze ‘omwenteling’ in ons repertoire vindt zijn oorzaak in het enthousiaste aanbod van orkestleider Harry de Groot om, na het zien en horen van het Van Gemerens Familiekoor in de Ted Show, een plaat met Hollandse liedjes te gaan maken met ons. Hij zorgt met zijn televisieorkest voor de begeleiding en zal eveneens de arrangementen maken…!

In eerste instantie wordt er door enkele behoudende koorleden gereserveerd gereageerd op dit idee. “We wijken af van ons traditionele repertoire”zegt de een. “Gaan wij commercieel?” roept de ander! Gniffelend horen de koorleden aan welke liedjes o.a. de bedoeling is: Holland ze zeggen.., De kleinste.., Zie de leliën op het veld.., Hannes loopt op klompen.., Knaapje zag een roosje staan, en… Onder moeders paraplu.
Tòch zijn we het al snel eens dat het wel leuk is om de uitdaging aan te gaan en wij beginnen dan ook vol enthousiasme aan “met liedjes het land in….”!

NOSTALGIE

Dat wordt hard werken, maar een geweldige tijd breekt aan! We kunnen merken aan het repertoire dat deze nummers ons met de muzikale paplepel zijn ingegoten, zowel door onze ouders, als op school. Het gaat dan ook als een speer! Wat hebben we plezier in die nostalgische liedjes.

Repeteren en nog eens repeteren, maandag na maandag. Eindelijk krijgen we in september 1982 de orkestband van Harry en gaat het koor hélemaal los! We komen zelfs op het idee om een “repetitieweekend” te organiseren alwaar wij de muzikale puntjes op de i willen gaan zetten. Dus gaan wij ‘de wijde wereld in’ met als bagage; slaapzak, luchtbed en de koormap. Om de sfeer te verhogen schrijf ik een wedstrijd uit wie de meest originele titel voor de grammofoonplaat weet te verzinnen! Direct al vliegen de meest komische, dubbelzinnige, gewaagde en humoristische titels ons om de oren. De toon voor het weekend is gezet!

De 16e oktober vertrekken wij naar boerderij Weltevreden in Kerk Avezaath, 25 km achter Gorinchem. Het beloofd weer een gezellig en hilarisch weekend te worden, waar behalve de puntjes óók de pintjes in trek zullen zijn… Want gaan ‘kamperen’ liggen we nooit vroeg onder de wollen slaapzak! Overdag is het repeteren en ’s avonds ‘cabaret’! Er worden acts gedaan, bijvoorbeeld door Willeke en Caroline die als 2 bejaarde van Gemertjes op een flatje herinneringen ophalen uit de ‘goeie ouwe tijd’. Wat worden er veel koorleden op de hak genomen. Een erg leuke act die bewaard is gebleven, maar te lang om hier te publiceren! Hilarisch is de wedstrijd wie de origineelste titel voor de plaat heeft verzonnen!? Alle papiertjes, vodjes, bierviltjes enz. waarop de titels zijn geschreven heb ik bewaard, maar zijn moeilijk hier te projecteren omdat zij vastgeplakt zitten in mijn boek. Daarom som ik er een aantal op:

Boudewijn: James Last-ig was het wel….
Marijke: Tsjing Boem….
An: Met het familiekoor de wereld door…..
Jeanette: een vrolijke familieplaat….
Janny: Holland op zijn best….
Petra: wie zingt er die gouwe ouwe met ons mee….?
Leo M: hoe meer je hem speelt, hoe eerder hij verveelt….
Eric: Van de regen in de drup, met de hele van Gemerens familieclub…
Willeke: Zie de van Gemertjes op het veld…
Leo S. De kilometervreterplaat….
En verder nog: van Gemerens op klompen…. Met veel geschreeuw en lol zingen we de plaat wel vol… Van Gemerens nieuwe stijl… Stelletje ongeregeld op het vinyl….. Als ie klaar is poetsen we de plaat…. Hadden we ’t geweten dan hadden we ’t niet gedaan….,enz. enz.

DE PLAATOPNAME.

Dinsdagmorgen 16 november ’82 verzamelen wij ons in de Open Hofkerk in Zwijndrecht om de plaat op te nemen. Mirasound/Gé Voskuylen rijdt weer voor met zijn opnamebus en ook Harry de Groot is ook van de partij. We beginnen om 13.00 uur met opnemen en om 17.00 uur staat alles erop! Harry en Gé zijn razend enthousiast. Daarom besluit Harry dan ook om een van zijn signatuur voorziene aanbeveling op de hoes te schrijven! Bovendien krijg ik van Mirasound voor de geleverde prestatie een schitterende vaas en Alice reikt mij namens het koor een variant op de Edison “De Gemerson” uit, een onderscheiding voor “de geweldige prestatie om deze 42 liedjes in zo’n korte tijd ingestudeerd te krijgen”! We gaan daarna (hoe kan het anders) met de hele club chinezen en beseffen dat dit weer een enorm gezellige pleisterplaats op onze muzikale levensweg is….

Een paar weken later is de plaat klaar en wordt vervolgens op 10 december gelanceerd. Wéér volgt er een uitnodiging van de NCRV om op 15 december een nummer in TED SHOW no. 4 te komen zingen. Opnieuw klimmen Alice en ik in de telefoon (hadden we toen al maar email) om de koorleden ‘mee’ te krijgen en jawel, iedereen toch weer enthousiast en de uitnodiging nemen we aan! De kandidaten in de show moeten tellen hoeveel keer het koor ‘tikketak’ zingt tijdens het zingen van de medley. Het wordt een hilarische show met als stralend middelpunt Willeke Alberti die samen met Ted uit de musical ‘Caroussel’ zingt. Op een van mijn oude bandjes vond ik onderstaande opname van ons optreden. Kijk en geniet…!

Wat deden we nog meer eind 1982! Op 5 december vierden wij met het hele koor en aanhang Sinterklaasavond. Was ook genieten. Deze avond is het dat ik verkleed als clown mijn versje DE CLOWN opzeg: 

  

DE CLOWN.

Een clown treedt op in’t circus en doet dat voor zijn werk,

Maar ik: ik doe ’t voor mijn plezier en nog wel in de kerk.

Een clown die heeft zijn pakkie en ik heb mijn muziek

Maar verder is er geen verschil we hebben allebei publiek.

Een clown treedt op in kleuren met een geschminkt gelaat

Maar ik, ik kom in ’t zwarte pak en sla dan slechts de maat.

Een clown zijn sok is rood of geel, ik heb een zwarte kous,

Maar verder is er geen verschil, we krijgen allebei applaus.

Een clown werkt in zijn eentje, heeft ook zijn up en down

Maar ik, ik heb wel 50 man, die spelen voor één clown

Wij hebben ons van Gemerenkoor, een clown zijn circustent

En toch is er een klein verschil: het is de dirigent….

Tenslotte 18 december!

Op voordracht van Harry de Groot krijgen we een uitnodiging van de GEHANDICAPTEN ORGANISATIE NEDERLAND om een optreden te verzorgen op een kerstavond in theater ’t Spant in Bussum.

Ik ben gebeld door een vriend van Harry de Groot (achteraf de vader van Vivian Boelen) met de vraag of wij belangeloos willen optreden voor bovengenoemde organisatie. Dit optreden wordt een waardige en ontroerende afsluiting van een enerverend jaar. We gaan in de volgende aflevering over de drempel naar 1983, op weg naar een “wereldomvattende” performance op de VGF evenementenladder….

WORDT VERVOLGD.