Op vrijdag 20 oktober 1972 stond in “De Zierikzeesche Courant” tussen allerlei berichten van groot- en klein leed, mooi en slecht nieuws, beurs- en familieberichten, maar wel onder de strip van ‘Eric de Noorman’ het artikel: “Merkwaardig familiekoor zingt in de Gereformeerde kerk te Haamstede”! Ik zal het stuk niet op de blog plaatsen maar de strekking van het artikel is ongeveer hetzelfde zoals er in de loop der jaren honderden zijn verschenen in allerlei week- 
streek- kerk- en dagbladen over het ontstaan, reilen en zeilen van ons koor. Wel werden wij in deze ‘Courant’ aangekondigd als “een koor dat men beslist gehoord en gezien moet hebben”…. Als toetje staat aan het eind van het artikel nog vermeld: “dat het koor twee jaar geleden tijdens een tournee door Frankrijk gezongen heeft in de beroemde 14e eeuwse Kathedraal van Sens,
volgend jaar Pasen naar Londen zal gaan om er o.a. op te treden in de Westminster Abbey, én begin september door de NCRV aandacht werd besteed aan dit opmerkelijk familiekoor….”! Na deze ‘aanbeveling’ was de 
kerk in Haamstede die zondag de 22e oktober dan ook overbezet! Leuke bijkomstigheid die dag was dat wij door mijn zusje Jannie en zwager Rien, die juist domicilie hadden gekozen in Zierikzee, waren uitgenodigd op de koffie en… naar later bleek ook op de soep! Alle gordijntjes in de stille straat werden naar goed Zeeuws gebruik opzij geschoven toen de bus met behalve koorleden óók ons jonge grut, voor hun deur parkeerde en wij vervolgens met een dikke vijftig man bij Jannie en Rien naar binnen gingen. Leuk overigens dat onze kinderen, die later zo’n groot aandeel kregen in het succes van het koor, ook meegingen naar Haamstede! Op bijgaande foto’s zien we de trap als ‘ kinderloge’ (waar moesten zij anders blijven…?). Ik zie op de foto Annelies, Monique, Jacqueline, André junior, Jaco, Leo en Eric. Wie zijn de anderen? Als je jezelf herkent op de foto is het leuk dit even te laten weten! Verder zien we Jannie met haar
'keukenhulp' tijdens het voorbereiden van de koffie en de soep. Voorts een foto met een blik in de huiskamer! Bij het zien van deze foto’s besef ik weer hoe uniek, gezellig en waardevol dit alles was! Zo’n 
dag als deze was letterlijk wéér een pleisterplaats op onze levensweg!
Tussen toen en nu….
streek- kerk- en dagbladen over het ontstaan, reilen en zeilen van ons koor. Wel werden wij in deze ‘Courant’ aangekondigd als “een koor dat men beslist gehoord en gezien moet hebben”…. Als toetje staat aan het eind van het artikel nog vermeld: “dat het koor twee jaar geleden tijdens een tournee door Frankrijk gezongen heeft in de beroemde 14e eeuwse Kathedraal van Sens,
volgend jaar Pasen naar Londen zal gaan om er o.a. op te treden in de Westminster Abbey, én begin september door de NCRV aandacht werd besteed aan dit opmerkelijk familiekoor….”! Na deze ‘aanbeveling’ was de 
kerk in Haamstede die zondag de 22e oktober dan ook overbezet! Leuke bijkomstigheid die dag was dat wij door mijn zusje Jannie en zwager Rien, die juist domicilie hadden gekozen in Zierikzee, waren uitgenodigd op de koffie en… naar later bleek ook op de soep! Alle gordijntjes in de stille straat werden naar goed Zeeuws gebruik opzij geschoven toen de bus met behalve koorleden óók ons jonge grut, voor hun deur parkeerde en wij vervolgens met een dikke vijftig man bij Jannie en Rien naar binnen gingen. Leuk overigens dat onze kinderen, die later zo’n groot aandeel kregen in het succes van het koor, ook meegingen naar Haamstede! Op bijgaande foto’s zien we de trap als ‘ kinderloge’ (waar moesten zij anders blijven…?). Ik zie op de foto Annelies, Monique, Jacqueline, André junior, Jaco, Leo en Eric. Wie zijn de anderen? Als je jezelf herkent op de foto is het leuk dit even te laten weten! Verder zien we Jannie met haar
'keukenhulp' tijdens het voorbereiden van de koffie en de soep. Voorts een foto met een blik in de huiskamer! Bij het zien van deze foto’s besef ik weer hoe uniek, gezellig en waardevol dit alles was! Zo’n 
dag als deze was letterlijk wéér een pleisterplaats op onze levensweg!Tussen toen en nu….
Hoogte- en dieptepunten: zij wisselen elkaar altijd weer af! Zo’n dieptepunt beleefden wij toen we bericht kregen dat Oom Koen van Gemeren, de man die de aanleiding was voor het oprichten van het Van Gemerens Familiekoor, op 21 november 1972 was overleden. Ook hem geef ik graag een plaats op de “Eregalerij der van Gemerens”! Koen was de tweede zoon van Pieter en Jansje. Een zeer veelzijdig man. Zoals elk gezin wel een buitenbeentje heeft was hij dit ongetwijfeld in dit gezin. Maar, hij was bovenal musicus en als hoboïst en leermeester blonk hij uit. Spelen in de Mattheus Passion had zijn voorliefde, zo getuigden zijn muzikale vrienden. Tot slot was hij filosoof en kindervriend van het zuiverste soort. Een man om in herinnering te houden! Een mooi gedichtje schreef één van zijn vrienden op zijn Gouden Bruiloft:
"Tussen toen en nu ligt heel uw leven, het zal u zijn of alles even
in een zucht is heen gegleden, van eertijds tot de dag van heden".
Mooi gezegd en geldt dat ook niet voor ons….?
Wilnis.
Bijzondere herinneringen hebben wij aan Wilnis. Allereerst de plaats waar het illustere echtpaar koorleden Henk en Annie van Bijnen (ja, de ouders van Marja) woonden. Leden die zelden of nooit verstek lieten gaan. Bij het van Gemerenkoor waren zij bekend
als de vissende Henk en breiende Annie. Een stel waar humor en gezelligheid hoog in het vaandel stond. Hetzelfde gold in die tijd trouwens ook voor Lenie en Sjoerd Hofstra. Op de repetities brachten alle vier altijd een behaaglijk gezellige sfeer met zich mee! Dat zeg ik dan gelijk ook van Jo en Koen. Alle zes konden zij het heel goed vinden met elkaar. Zo zelfs dat zij in die tijd voor vakantie naar Ierland vlogen, daar een boot huurden en vervolgens hun netten (o nee) hun hengel uitgooiden om er te 
vissen. Over levensgenieters gesproken! Bijgaande foto zegt genoeg….! Helaas zijn alle zes ons ontvallen, maar de mooie herinneringen blijven! De tweede reden als ‘souvenir’ aan 
Wilnis zijn onze optredens aldaar! Bijvoorbeeld die op de 24e december 1972, samen met dominee Langhenkel. Wat was deze predikant enthousiast over ons koor. Hij bracht zelfs zijn vrouw zo in muzikale vervoering, dat zij nog een tijdje met ons heeft meegezongen op de repetities… De optredens waren steeds succesvol in Wilnis. Altijd koffie drinken in de Schakel, nakletsen bij Henk en Annie thuis en daarna weer huiswaarts. Zo kon het gebeuren dat er in de buurt van Woerden op een keer alcohol- en snelheidscontrole was. Uiteraard moesten alle Rotterdammers, Zwijndrechtenaren en Brabanders langs die controlepost…! Een van de laatste die daar aangehouden werd was mijn zus Magda. Zij draait het raampje van de auto open en een agent zegt tegen haar “bent u misschien ook lid van die zangclub uit Rotterdam”?
Zo werd het 1973. Op 8 januari begonnen we weer met repeteren. Allereerst voor een optreden in het van Dam Ziekenhuis in Rotterdam waar ‘onze Lenie’ nogal eens een heupoperatie onderging. (op bovenstaande foto zien we Lenie als gevolg van een operatie met de wandelstok lopen). Vervolgens voor een vervolgoptreden (wegens groot succes vorige keer) in Wilnis en wel op 22 april 1973. Aansluitend gingen we hard repeteren voor wederom een optreden op 27 mei in Haamstede, zij het dat we er toen maar gelijk maar een ‘weekend Haamstede’ van gemaakt hebben…! Tenslotte ‘trainen’ voor de 2e september van dat jaar teneinde in de Verrijzeniskerk in Rotterdam een ‘bijzondere’ dienst op te luisteren met als voorganger onze grote vriend en dominee, Piet Riemersma! Zo ongeveer de huispredikant van vele van Gemerens. Over dat weekend Haamstede valt nog wel wat te zeggen: We verzamelden op zaterdag 26 mei om half vier in de Springerstraat. We moesten meenemen: luchtbed, slaapzak, een glas voor ‘verfrissingen’…. Verder een oproep aan de koorleden om de kelder, zolder of schuur af te struinen of er bijvoorbeeld nog een ‘Rembrandt’, antiek of ander leuk prullaria te vinden was teneinde dit beschikbaar te stellen voor het “Rad van Avontuur”. De opbrengst zou gebruikt worden om ‘een klein beetje’ tegemoet te komen in de kosten van de warme maaltijd á tien gulden vijftig. Het werd een feestelijke zaterdagavond maar voor mij werd het daarna ‘een nacht die je normaal alleen in films zie’…. Wij sliepen namelijk op luchtbedden en in slaapzakken in de zalen van de kerk. De dirigent en echtgenote lagen achteraf bezien naast een - niet nader bij de naam te noemen – snurkmachine! We zijn toen maar verkast naar de gang en wat denk je: we lagen ons neer vlakbij het toilet maar om de paar minuten kwam er een pleger van een plasje of iets dergelijks…. ! We kwamen dus van de regen in de drup! Maar al met al, het was een succesvol en gezellig weekend.
Persoonlijke beleving
Op 28 maart 1973 komt er van de redactie van de familiekrant Pieterjans een alarmerend bericht dat deze krant niet meer zal verschijnen. Als reden werden 2 dingen genoemd: te weinig reactie op de vraag om kopij en te weinig reactie op de vraag om betaling… Erg jammer natuurlijk maar een mooie slotzin uit deze brief was: “Gelukkig, niet alles mislukt wat er in de familie op touw wordt gezet. Die goede band blijft toch, denk maar eens aan het koor dat straks zijn zevende levensjaar ingaat". En inderdaad, die onderlinge goede band bleef en bracht prachtige dingen tot stand, zowel op de repetities in Te Hoogerbrugge als tijdens de optredens in het land. De harmonie en persoonlijke beleving van de zangers en zangeressen klonk ook toen al door in de nummers die wij zongen..! En, dat zevende levensjaar 1974 kwam in zicht! Vol enthousiasme gaat het koor op weg naar dit jaar. Een jaar waarin van lieverlee onze jeugd van zich laat horen.
SUPRISE
Bij toeval kwam er onlangs een film boven water waarvan ik het bestaan niet wist en zelfs had “de première” nog nooit heeft plaats gevonden. Dit filmpje van zo’n 35 jaar geleden kwam tevoorschijn uit de onderaardse gewelven, ofwel de kelder van An en Piet Bakker. Piet was ooit barkeeper van ons koor in Te Hoogerbrugge. Een onvergetelijke anekdote, ofwel een waar gebeurd verhaal van hem kan niet meer stuk: tijdens de pauze van het koor merkt Piet dat de koffiemelk op is. “Ik ga gelijk bellen om melk” zei Piet. Uiteraard gaat hij van Dam, de beheerder van THB bellen die intern het nummer 112 heeft. Maar in plaats van intern te bellen neemt Piet een buitenlijn en belt 112…. Hij krijgt de meldkamer van de politie en een stem zegt: “wat kan ik voor u doen”? “De melk is op”! roept Piet enigszins korzelig en luid door de telefoon. “Okay, zegt de dienstdoende agent en vervolgt met: “we komen het direct met zwaailicht en sirene brengen”… en hij verbreekt de verbinding. Hij verblikte of verbloosde niet en ging door met de koffie (zonder melk…) Op vele verjaardagen gaat dit verhaal erin als koek! Wij zien Piet in het volgende hoofdstuk terug als ‘kok’ in Frankrijk en An heeft een aantal jaren met ons meegezongen. Terug naar de film: die is gemaakt op een repetitie in te Hoogerbrugge in 1973 of 1974. De beelden zijn een sfeervolle blik tijdens het repeteren en tijdens de pauze! Let op, hier zien we voor het eerst Henk, onze organist en Eric die voor het eerst de snaren van de trom beroerde! Ook wat jonge koorleden zijn hier reeds van de (zingende) partij! De film: een 'document'van ongeveer vijf minuten met een schitterend stuk muziek eronder. Geniet ervan!!In het volgende hoofdstuk zullen we merken dat het koor zich langzamerhand gaat concentreren op “het Grote Werk”….
WORDT VERVOLGD.
"Tussen toen en nu ligt heel uw leven, het zal u zijn of alles even
in een zucht is heen gegleden, van eertijds tot de dag van heden".
Mooi gezegd en geldt dat ook niet voor ons….?
Wilnis.
Bijzondere herinneringen hebben wij aan Wilnis. Allereerst de plaats waar het illustere echtpaar koorleden Henk en Annie van Bijnen (ja, de ouders van Marja) woonden. Leden die zelden of nooit verstek lieten gaan. Bij het van Gemerenkoor waren zij bekend
als de vissende Henk en breiende Annie. Een stel waar humor en gezelligheid hoog in het vaandel stond. Hetzelfde gold in die tijd trouwens ook voor Lenie en Sjoerd Hofstra. Op de repetities brachten alle vier altijd een behaaglijk gezellige sfeer met zich mee! Dat zeg ik dan gelijk ook van Jo en Koen. Alle zes konden zij het heel goed vinden met elkaar. Zo zelfs dat zij in die tijd voor vakantie naar Ierland vlogen, daar een boot huurden en vervolgens hun netten (o nee) hun hengel uitgooiden om er te 
vissen. Over levensgenieters gesproken! Bijgaande foto zegt genoeg….! Helaas zijn alle zes ons ontvallen, maar de mooie herinneringen blijven! De tweede reden als ‘souvenir’ aan 
Wilnis zijn onze optredens aldaar! Bijvoorbeeld die op de 24e december 1972, samen met dominee Langhenkel. Wat was deze predikant enthousiast over ons koor. Hij bracht zelfs zijn vrouw zo in muzikale vervoering, dat zij nog een tijdje met ons heeft meegezongen op de repetities… De optredens waren steeds succesvol in Wilnis. Altijd koffie drinken in de Schakel, nakletsen bij Henk en Annie thuis en daarna weer huiswaarts. Zo kon het gebeuren dat er in de buurt van Woerden op een keer alcohol- en snelheidscontrole was. Uiteraard moesten alle Rotterdammers, Zwijndrechtenaren en Brabanders langs die controlepost…! Een van de laatste die daar aangehouden werd was mijn zus Magda. Zij draait het raampje van de auto open en een agent zegt tegen haar “bent u misschien ook lid van die zangclub uit Rotterdam”?Weer een jaar verder
Zo werd het 1973. Op 8 januari begonnen we weer met repeteren. Allereerst voor een optreden in het van Dam Ziekenhuis in Rotterdam waar ‘onze Lenie’ nogal eens een heupoperatie onderging. (op bovenstaande foto zien we Lenie als gevolg van een operatie met de wandelstok lopen). Vervolgens voor een vervolgoptreden (wegens groot succes vorige keer) in Wilnis en wel op 22 april 1973. Aansluitend gingen we hard repeteren voor wederom een optreden op 27 mei in Haamstede, zij het dat we er toen maar gelijk maar een ‘weekend Haamstede’ van gemaakt hebben…! Tenslotte ‘trainen’ voor de 2e september van dat jaar teneinde in de Verrijzeniskerk in Rotterdam een ‘bijzondere’ dienst op te luisteren met als voorganger onze grote vriend en dominee, Piet Riemersma! Zo ongeveer de huispredikant van vele van Gemerens. Over dat weekend Haamstede valt nog wel wat te zeggen: We verzamelden op zaterdag 26 mei om half vier in de Springerstraat. We moesten meenemen: luchtbed, slaapzak, een glas voor ‘verfrissingen’…. Verder een oproep aan de koorleden om de kelder, zolder of schuur af te struinen of er bijvoorbeeld nog een ‘Rembrandt’, antiek of ander leuk prullaria te vinden was teneinde dit beschikbaar te stellen voor het “Rad van Avontuur”. De opbrengst zou gebruikt worden om ‘een klein beetje’ tegemoet te komen in de kosten van de warme maaltijd á tien gulden vijftig. Het werd een feestelijke zaterdagavond maar voor mij werd het daarna ‘een nacht die je normaal alleen in films zie’…. Wij sliepen namelijk op luchtbedden en in slaapzakken in de zalen van de kerk. De dirigent en echtgenote lagen achteraf bezien naast een - niet nader bij de naam te noemen – snurkmachine! We zijn toen maar verkast naar de gang en wat denk je: we lagen ons neer vlakbij het toilet maar om de paar minuten kwam er een pleger van een plasje of iets dergelijks…. ! We kwamen dus van de regen in de drup! Maar al met al, het was een succesvol en gezellig weekend.
Persoonlijke beleving
SUPRISE
WORDT VERVOLGD.
