KERSTFEEST 2012.

Deze tijd vind ik minder geschikt om mijn Blog voort te zetten met verhalen over de avonturen die wij met het koor in 1982 beleefd hebben, zoals een dol repetitieweekend en een hilarisch televisieoptreden.

Daarom sluit ik het jaar graag af met een muzikale kerstgroet aan alle koorleden, familie en bloglezers.
In aansluiting op de kerstgroet vermeld ik graag dat maandag 24 december a.s. onze nieuwe kerst CD/DVD
zal verschijnen.
Dit is een Live-opname van ons Kerstconcert in de IJsseldijkkerk in Krimpen aan den IJssel
.DVD en CD in 1 box a €17.50
Info over de CD/DVD of het plaatsen van een bestelling : vgf@compactstudio.net

Blog wordt vervolgd

RADIO, TELEVISIE, PERS EN VEEL PLEZIER.

Ik schrijf nog steeds eind 1981. Wat hebben we toch veel leuke dingen beleefd in de achterliggende jaren. Hierbij ligt weliswaar het gevaar op de loer dat wij alles “maar gewoon” zijn gaan vinden. Iedere keer weer succes met repeteren, optredens, weekendjes uit , een paar televisie optredens, reizen naar Frankrijk en veel, heel veel gezelligheid!

En dan ineens is het enthousiasme om naar de repetities te komen tanende. Zozeer dat ik in deze tijd een brandbrief schrijf naar de koorleden dat:in het koor ‘de geest’ voor vijftig procent is verdwenen, dat het met de prestaties op de repetities bergafwaarts gaat, en dat het gevaar van een inzinking dreigt waardoor ik straks niet meer gemotiveerd ben om door te gaan!

En dit terwijl in het naderend nieuwe jaar het koor haar 15 jarig bestaan hoopt te vieren.

CRISIS.

Men schrikt van deze brief en op initiatief van Alice en Jaap worden alle koorleden telefonisch gepolst hoe het met de animo is om door te gaan. En dàt werkt! Het bestuur schrijft vervolgens een brief naar de club. En de volgende zinsneden beuren de hele club op:

“Al zitten we nu in een crisis, we moeten absoluut doorgaan! Zingen kun je in ieder koor, maar in zó’n koor nergens. We hebben samen hoogte- en dieptepunten meegemaakt en daarom hebben wij behalve een muzikale, ook een emotionele band met elkaar die niet verloren mag gaan. Om te zingen moet er nieuw bloed stromen waar we allemaal aan mee moeten doen. Ons voorstel is dan ook: we gaan door met het van Gemerenkoor onder het motto: een nieuwe start, een nieuw begin”!

En jawel, op de eerste repetitie, 11 januari 1982 staan er weer 47 enthousiaste neven en nichten te kwinkeleren in Te Hoogerbrugge om zich voor te bereiden op een kerkdienst in de Wilhelminakerk in Haarlem! (4 krantenknipsels later zingen wij dan ook in een afgeladen kerk)!

“EEN GESCHENK”
Maar er gebeurt deze repetitieavond nog meer want, als ‘een geschenk uit de hemel’ krijgen wij een uitnodiging van de NCRV om op 6 januari 1982 naar Hilversum te komen om te praten over een door iemand aangedragen idee voor een item in de toen zeer populaire TED-SHOW. Alice en ik rijden aldus naar Hilversum om met producer Stef Boers het volgende te bespreken: Het idee is om de kandidaten in de TEDSHOW te laten zoeken naar combinaties van bijvoorbeeld broers, zussen, moeder en dochter. Dit terwijl het koor een nummer zingt…! Natuurlijk vinden wij het een ‘gouden idee’ hoewel we pleiten dat wij behalve het ‘zoeknummer’ een extra nummer kunnen zingen om het koor goed tot haar recht te laten komen. En dat is geen enkel probleem.
Wij rijden in de wolken terug naar Rotterdam. En op de11e januari van dit gedenkwaardige jaar hebben wij op de repetitie een ‘fabuleus’ verhaal. Allemaal enthousiast en we repeteren de 2 nummers die wij gaan zingen in de show, als nooit tevoren….Een dag later kon ik dan ook het ‘uit de as verrezen koor’ schrijven, en ik citeer uit die brief:

“Wat was gisteravond weer een gezellige, ouderwetse avond. Aan iedereen was te merken dat er iets spannends en leuks staat te gebeuren. Een avond van actie en tegenactie. “Het van Gemerenkoor ten voeten uit”, zei iemand zijdelinks!

OP NAAR OSS.
Op 16 januari krijgen wij de officiële uitnodiging van de NCRV met de mededeling dat het van Gemerens Familiekoor op 27 januari 1982 om 15.00 uur wordt verwacht in Schouwburg De Lievekamp in Oss voor de tv opnamen van de TED-SHOW.

Hoe kom je daar terecht, vragen velen zich af. Wel, dat was een leuke aanleiding! Nichtje Marijke Strootman deed een paar afleveringen eerder mee aan deze “Neerlands meest geëmancipeerde superkoppelquiz zònder huwelijksvoorwaarden”. Marijke attendeerde de Ted-Show op ‘haar’ familiekoor waarna de producer van het VGF bij de NCRV een leuk idee voor de quiz lanceerde en binnen een paar weken lag de uitnodiging van onze ‘thuisomroep’ in de brievenbus! Een kort, maar heel leuk fragment uit de Ted-Show waarin Marijke door Ted de Braak wordt geïntroduceerd zien we dan ook in deze blog.Op bijgaande foto zien we Marijke in de 'huwelijksscene' met op de achtergrond een aantal familieleden.

 De opnamedag op de 27e januari is grandioos. Eén en al gezelligheid! Consumpties tijdens de opnamen en een diner in Motel Nuland valt ons ten deel. De sfeer is fantastisch en alle koorleden genieten met volle teugen. Nu, na 32 jaar kijken we in dankbaarheid terug naar een tijd waarin in omroepland (bijna) alles kon….!
De foto’s en film spreken voor zich. Een souvenir om blij van te worden en trots op te zijn, want wie maakt zoiets nou mee…!
De helaas veel te vroeg overleden orkestleider Harry de Groot kwam na ons optreden direct met een geweldig idee om met het koor en Harry’s orkest een plaat vol te zingen met ‘Hollandse Liedjes”!

Ons plakboek zit vol met artikelen uit kranten en weekbladen over dit optreden. Te veel om hier op te noemen, laat staan te plaatsen. De reacties na de uitzending zijn niet van de lucht en de plaatverkoop loopt als een trein. Alle brieven en krantenknipsels zijn bewaard gebleven.

GEWOON DOORGAAN…
Na dit optreden gaan we tot de vakantie ‘gewoon’ door met repeteren en optreden zoals: medewerking in de Triomfaterkerk in Rotterdam, optreden in De Doelen in Rotterdam voor de Evangelische Alliantie. Of het niet genoeg is gaan we weer een weekend weg voor een performance aan een dienst in Apeldoorn. Gepakt en gezakt met slaapzakken, kussens, slopen, lakens, dekens en tandenborstel en map… gaan we weer op tournee en slapen een nacht in de herberg “Het Campvelt” in Doornspijk.

Hieronder de film van De Tedshow. Al zeg ik het zelf, er staat een koor, schoon van uiterlijk en zuiver van toon…. Let op de leuke en gevatte antwoorden van onze koorleden tijdens ‘de ontknoping’ door Ted de Braak. Al met al kunnen we terugzien op een succesrijke dag. Het jaar 1982 is nog maar net begonnen en we maken ons al op voor wederom een paar hoogtepunten in ons bestaan: het instuderen en opnemen van een plaat met Hollandse Liedjes, een hilarisch repetitieweekend op de Betuwe èn het opnemen van weer een televisieprogramma. Deze souvenirs in de volgende blog! Dus,

WORDT VERVOLGD. 

VAKANTIETIJD…

“Van alles nat, eh wat...”! Heel toepasselijk voor deze vakantie aflevering. Een gevarieerd blogje, net zo veranderlijk als het weer! Zelden hebben wij zo’n natte zomer meegemaakt. Maar, we houden de moed erin! Wij blijven positief, want eens komt de zomer…..

We gaan, omdat het toch vakantie is, terug in de tijd met herinneringen uit de jaren ’70 en ’80!  Maar eerst het archief doorspitten, op zoek naar leuke documenten, foto’s en filmpjes. Zo hebben wij in het verleden een aantal archivarissen gehad waaronder onze Heleen, en mede dank zij haar is er veel bewaard gebleven voor “de boeken der geschiedenis van het Van Gemerens Familiekoor”!

EEN AARDS PARADIJS.
In de jaren van ons muzikaal bestaan gaan we meestal begin juli met vakantie. Zo tegen het eind van juni wordt het geluidsniveau van ‘t zingen wat zachter, maar het volume van het geklets zwelt aan…! Vooral als het over vakantie gaat. Die vakantieplannen zijn bij de meesten vaak al bekend. Vliegvakanties zijn in de jaren ’70 nog niet zo in omdat dit voor de meeste gezinnen nog een te dure liefhebberij is, zeker voor een gezin met kinderen! Maar met de auto op vakantie naar Zuid Frankrijk, naar de Ardêche, dàt is goed te doen! En in de jaren ’70 wordt bij toeval het ‘zustergehucht’ van Zwingelspaan, Le Bateau ontdekt door onze koorleden van het gezin van Leny en Sjoerd. Een vondst die bij de van Gemerens een nieuwe trend van vakantie vieren inluidt. Dit gehucht is een aards paradijs, waar je in je blote kontje nog ongestoord een douche kan nemen onder een klaterende waterval. Zo’n stuk natuur waar David bijvoorbeeld ook erg van onder de indruk was. Zozeer, dat hij er zijn psalmen dichtte en de schoonheid van de natuur bezong! Bijvoorbeeld in psalm 8, die hij heel toepasselijk begint met: voor de koorleider….

EEN PLEK OM LIEF TE HEBBEN.

Le Bateau, letterlijk een plek om lief te hebben. Voor mij een soort achtste wereldwonder. Zonder krant, radio of televisie, en het mobieltje is nog lang niet uitgevonden (zo nodig gewoon ‘effe belluh’ bij het boertje, de trendy seigneur van de camping….)  Maar gezelligheid, diepgaande gesprekken, veel lachen en pret voor tien is daar aan de orde van de dag. Mèt de Fransen die je vrienden waren. Wat hebben we daar veel jaren, soms wel met 40 zingneven- en nichten een fantastische tijd doorgebracht. Ik herinner mij dat wij met ons gezin daar wel zo’n 15 keer zijn geweest. Soms introduceerde ik  bij mijn broers en zussen dit idyllische plekje en zij gingen mee naar Le Bateau (en soms ook gelijk weer terug..) want wat voor de één een paradijselijk plekje is, is voor de ander een schep zand en een emmer water! Boekdelen zou ik over deze tijden kunnen schrijven…. Een aantal foto’s en een leuk filmpje illustreren deze ‘oase’ van rust en ruimte. Daar kon je je muzikale genen opladen!

FILMTALENTEN IN DE DOP

Ook kostelijk om te bekijken in de vakantietijd zijn de beelden die Chris, Eric en Leo maakten van een aantal kinderen van onze koorleden Liesbeth, Willeke, Monique, Marja en Frans, Alex, Ineke en Jan! Toen al sjouwen met camera, licht en geluid, van huis naar huis. Deze film is enig in zijn soort en leuk voor de ouders en de kids zelf. Bekijk de beelden en geniet!

Achter dit filmpje staat een soort van
“Dit Was Brandpunt, goedenavond”, eveneens gemaakt door Chris en Eric. Een geintje vanuit Londen met interviews aangaande de bekendheid van de dirigent van ’t Van Gemerens Family Choir….. Ik denk dat velen onder ons deze filmpjes nooit hebben gezien.

EN VERDER...

Zo kabbelt het koor door, hoewel altijd vol afwisseling en avontuur. Er is van alles gaande: Piet, de pianist van het eerste uur, zegt wederom de repetities vanuit Bergen niet meer bij te kunnen wonen. Koen Vliegenthart gaat het gelukkig van hem overnemen. Koen begeleidt ons in de Verrijzeniskerk, en in een Welkomdienst op 17 mei ’81 in Apeldoorn.
Nu komt er een hiaat in de geschiedenis van het VGF, want dit weekend zijn wij op zaterdag de 16^e ergens met de bus heen gegaan en hebben in een herberg geslapen (weten alleen niet meer waar) en zijn zondagmorgen de 18^e richting Apeldoorn gegaan. Onderweg zijn we gaan eten bij van der Valk in De Cantharel. Wij hebben dit van tevoren besproken. Daar werden wij “familie van Gemereus” genoemd, getuige bijgaande bevestiging. Onze buschauffeur dat weekend was Gerrit Ewijk, familie van Magda en Bas. Een heel leuk stel en in dienst bij "DE FAVORIET" in Willemstad. Gerrit en Ada waren zeer onder de indruk van dag, getuige bijgaande leuke brief….!

Wij peddelen verder en er gebeurde meer! Een paar koorleden haken af door diverse omstandigheden en er dreigt een eerste inzinking en donkere wolken pakken zich samen. Maar deze inzinking wordt overwonnen! Zo schrijf ik aan het koor in een brief op 24 november 1981: "
…. " Wat het koor betreft gaan we vanuit een uitzichtloze nacht naar een dagende horizon waarachter de zon opklimt naar het hoogtepunt van ons zo afwisselend koorleven. En dat is gelukkig want straks vieren wij ons vijftienjarig bestaan…..”!

Deze blog eindig ik op de drempel van 1981/82.

WORDT VERVOLGD.

FAMILY SONG AND MOVIES.

We schrijven maandagavond 5 februari 1979. Onze platenmaatschappij, in de persoon van Gé Voskuylen gaat na de repetitie mee naar ons huis aan het Crouwelpad. Deze avond is hij getuige geweest van ons nieuwe repertoire voor de derde plaat.

Hij zegt goed enthousiast te zijn over het repertoire en stelt direct voor om een groot orkest als begeleiding te nemen voor deze nieuwe elpee. Dit naar aanleiding van een goede verkoop van de eerste twee producties en zijn optimisme over het nieuw op te nemen repertoire! Eveneens vraagt Gé aan mij om contact op te nemen met arrangeur Bert Paige….. en daar schrik ik wèl even van!

Bert Paige, een beminnelijke Belg, de eenvoud zelve, zo weggelopen uit een tekening van Anton Pieck, maar een grootmeester wat arrangeren betreft. Hij is zo ongeveer de huisarrangeur van het Metropole Orkest en Toots Thielemans, speelt bij The Ramblers, werkt voor veel artiesten zoals Wim Sonneveld, Liesbeth List en Boudewijn de Groot. Ook arrangeerde hij onvergetelijke nummers zoals: Het Dorp, Catootje, Aan de Amsterdamse Grachten, Het Spinnewiel en… Zo heerlijk rustig.

Naar Hilversum

“Maak maar een afspraak met hem en neem je muziek mee….”, zegt Gé, en in zijn ogen zie ik iets van: dit kon wel eens een kip met gouden eieren zijn…. En zo rijd ik een paar weken later (niet zó heerlijk rustig…) naar Hilversum waar Bert woont.

Awel, de ontvangst is allerhartelijkst en we nemen plaats aan een vierkante tafel met zo’n rood tafelkleed uit grootmoeders tijd. Met belangstelling vraagt hij, met een Belgisch accent, naar het koor en of we gaan opnemen in de studio of in een kerkske…

Ik neem met hem de 12 nummers door die hij moet arrangeren. Bij ieder nummer vraagt hij wat mijn wensen zijn en met een klein potloodje, waar hij soms eerst even op kluift voor hij schrijft, zet hij op ieder liedje zijn aantekeningen. Zichtbaar plezant om mijn vraag hoe hij dat arrangeren doet zegt hij: “ ik bekijk de muziek, zit aan mijn tafelke en schrijf het arrangement, zonder hulp van een instrument. Als ik de partituur klaar heb schrijft mijn vrouw, met potlood, alle partijen uit voor de instrumenten”!

Ongeveer 2 uur zitten we gezellig te kletsen en in die tijd ontstaat er kort gezegd een muzikale vriendschap tussen ons. Meestal hadden we daarna contact per brief. Hierbij zijn schrijfstijl. Bert Paige overleed helaas in 1987.

“In The Mood”.

Het wordt de komende maandagen weer hard werken op de repetities. We hebben lol en verheugen ons op de opnamen. Iedereen is ‘in the mood’ voor dit ‘echte werk’. Het instuderen van de patijen gaat vlot. Soms denk ik: er moeten absoluut veel muzikale genen zitten in de nakomelingen van Pieter en Jansje, want bijna alle zangnichten en chansonneven zingen binnen de tien minuten een vierstemmig liedje…Zo is het is bekend dat er zo’n 100 nakomelingen van Bach gedurende vele jaren actief waren in het musiceren, dus bewijst dit m.i. dat muzikale genen erfelijk zijn…
Steeds proberen wij overigens zoveel mogelijk onze neven en nichten te animeren om vooral geen repetitie te missen. De ene keer schrijft Alice een brief en dan schrijf ik weer een bemoedigend berichtje aan de koorleden zoals bijvoorbeeld op 18 mei ‘79:

"Er was eens een plaat die ieder deed verstomme ...
van een koor dat naar de top was geklomme...
Maar hij mot nog verschijne...
dus wil ik effe seine...
Dât je maandag allemaol mot komme…"!

Op 5 juni 1979 is de plaatopname en staan wij in De OpenHofkerk in Zwijndrecht. Eerst maakt een groot orkest ‘s morgens de orkestband en de rest van de dag zingen wij het repertoire in: De Family Song, Geef mij nog vijf minuten, De stenen stad, Geprezen zij de Heer, enz. En het ging als een speer. Een tijd van wachten breekt aan. In het najaar is de plaat klaar.

Hierbij een foto en een stukje tekst van de hoes van de L.P. Weliswaar geen gouden (eieren)plaat, maar wel onvergetelijke gouden tijden…!

Als een geschenk…..

De rest van het jaar is het repeteren en optreden. Op 28 oktober in Hoogvliet en 11 november in Oudewater. En dan komt er rond die tijd, als een geschenk uit de hemel, een uitnodiging binnen van “Cellar Gospel Seventy” uit Amersfoort. Een aanvraag voor medewerking aan hun jubileum concert in de St. Joriskerk op 4 oktober 1980. Daar wij reeds op zoek zijn naar een locatie voor een ‘weekend uit’ rondom het 12,5 bestaan van ons koor, krijgen wij het plan om in de buurt van Amersfoort iets te gaan zoeken om dit feest te vieren. Dit idee is het begin van weergaloos festijn in Amersfoort èn een pracht concert in de St.Joriskerk met de enthousiaste Gospelgroep “Cellar Gospel Seventy” èn organist Klaas Jan Mulder.

Bij het organiseren van het jubileumfeest stond eigenlijk al snel één ding vast: het moet een weekend worden “in de sfeer van een boeren bruiloft in ouderwetse stijl”. Met verkleedpartijen van “ Zorro tot middeleeuwse adel”. Gezelligheid en stijl staan voorop en alle koorleden moeten iets doen, van rijmen tot cabaret. De entourage voor dit evenement vinden wij in de “Fasta Hoeve” onder de rook van Amersfoort. Een soort hotelboerderij annex landgoed met alles erop en eraan: slaapzalen met stapelbedden , een gezellige recreatiezaal, intieme eetruimte, verwarmd zwembad, tennisbaan, trimbaan, grote sporthal, een leuke bar en tot slot nog zo’n 3 hectare bos. Kosten voor dit weekend zijn slechts 70 florijnen per persoon, all in! Foto’s feest: Boudewijn, Gertjan, willeke

Wat een feest
Voorpret is vaak de leukste pret. Zo ook de aanloop naar dit weekend en op maandagavond 29 september tijdens de repetitie krijgen de neven en nichten de laatste instructies en papieren:

A - Ieder koorlid krijgt een gesloten envelop. Deze wordt vrijdagavond op een teken allemaal tegelijk geopend. Wat er in zit zie je vrijdag wel.
B – Een kaart met het embleem en de letters VGF erop. Plak de kaart op je voorruit van de auto.
C – Een kaart met aan de ene zijde een heraut en aan de andere zijde een limerick waarvan de laatste regel ontbreekt. .. Maak deze limerick af, doe hem in een gesloten envelop en lever deze vrijdagavond bij aankomst in. De laatste regel, die slechts 1 persoon weet, zit in een verzegelde envelop. Wie de regel weet te raden krijgt een ‘vette’ prijs…..
D – Plattegrond en routebeschrijving naar Amersfoort.

De slaapindeling: alle 70 neven en nichten slapen in de volgende ‘optrekjes’:
De Ratelkamer:   Petra, Willeke, Marijke, Anita, Conny, Betsy, Annelies, Selma.
HetStormhol: Joop, Riek, Gerrit, Janny, Jo, Piet, Geertje, Riet, Gert, Piet van G.
De Maestrosuite:  Gerard, Gerda, Janny, Hans, Alice, Ad, Atie, Lenie, Frits, Rens.
Het Knapenhol:    Eric, Leo, Anton, Alex, Bas, Henk, Boudewijn, Gertjan, Henk, Ronald, Rudi
Ontspanningserf:  Leo, Riet, Sander, Willie, Magda, Ans, Piet, Gré

Het Hoogebrugje: Henk en Annie, Aat en Jeanette

Heinekenhoekje:   Bas, Lia, Sjoerd, Maatje, Koen, Wilma, Truus, Arie

In De Soete Suyckerbol: Sita, Jaap, Henk, Tineke, Anja, Niek, Henk, Ineke, Koen, Ineke.

Op vrijdagmiddag 3 oktober rond de klok van 4 uur komen wij aan bij de Fasta Hoeve. Wij hebben een ontvangst voorbereid die niemand licht zal vergeten. In een decor alsof het een opname of première betreft van een film of musical .

Het wordt een weekend om nooit te vergeten. Zo’n 70 man jong en oud, in harmonie bij elkaar. Een gemêleerd gezelschap waarin ieder zijn eigen wijsje zingt, maar waar de ‘verschillende’ melodische stemmen toch steeds weer in harmonie herenigd worden…. !

Veel neven en nichtjes hebben hun steentje bijgedragen aan het succes van het weekend.

Voor het ‘Menu bij kaarslicht’ bijvoorbeeld maakte Alice onderstaande menukaart. Ook ontwierp zij een verjaardagskalender ter gelegenheid van ons 12,5 jarig bestaan. Jacques Bennis heeft zich zeer verdienstelijk gemaakt met het schitterende drukwerk en Gerrit Storm legde het weekend vast op celluloid.

Alles van dit weekend is bewaard gebleven: het draaiboek, de deelnemerslijst, de slaapindeling, alle limericks, de kalender, foto’s, liedjes en … de film. Uiteraard krijgen we hier een bloemlezing van al het documentatie materiaal. In twee filmpjes volgt hier een impressie van dit “om nooit te vergeten” weekend. De beelden spreken voor zich. ..!

WORDT VERVOLGD.

OPLADEN IN DE ARDÊCHE.

Augustus 1978. “Een strakblauwe heldere lucht in een met zon overgoten vakantieoord. Alleen het ruisen in de verte van een waterval, gemengd met wat kinderstemmen is het enige dat hoorbaar is. Een paar Hollanders en wat Franse kinderen liggen bruin te bakken op een ministrandje, ergens verscholen aan een riviertje in het dal van dat prachtige Franse berglandschap,  Ardêche. 

Lekker lui in het zand, 1100 kilometer van huis en genieten van de vakantie. Zonder koor, radio, televisie en krant. Een paradijselijke pleisterplaats…

Al mijmerend hoor ik ineens een paar meter verder vanonder een handdoek vandaan het zachte geluid van een cassetterecorder. Een groepje Franse kinderen neuriën erbij.

 Mij van niets bewust hoor ik dan ineens zachtjes zingen: ‘teusend fragen koimen poven’… Glunderend kijken zij mijn richting uit en zeggen: ‘ la chorale de mesjeu stroitmân”! 

Een waar gebeurd fragment uit een brief die ik in die tijd schreef aan het koor vanaf camping Le Bateau in de Ardêche met de mededeling dat 28 augustus een mooie tijd is om weer te gaan repeteren.

Onvergetelijk is de tijd die wij daar met een groot deel van het koor een paar weken per jaar doorbrachten. Een paar sfeerfoto’s om deze onvergetelijke tijd  te illustreren!

HET GEWONE LEVEN, SOMS MET EEN TRAAN….

Na in die paar heerlijke weken de muzikale en patrimoniale accu weer te hebben opgeladen rijden we naar huis waar het ‘gewone’ leven weer wacht: dagelijks bezig zijn met huis, gezin, werk en het koor. Een hobby die veel tijd in beslag neemt maar makkelijk te combineren is met het rentmeesterschap van het gilde der huisjesmelkers: “Het Vaderlijk Erfdeel” ofwel gewoon, Patrimonium! 

Tijdens de eerste repetitie op de 28^e augustus volgen een paar belangrijke mededelingen: 

Ten eerste is er een uitnodiging via de inmiddels in België wonende koorleden, Aat en Jeanette, voor een optreden op 13 december ter gelegenheid van een Adventsdienst in de “East Chapel” van de NAVO in Mons! 

Vervolgens een invitatie uit Woudrichem voor medewerking aan een zangdienst op 18 februari 1979. Dus zijn we dan te gast in die schitterende kerk van Janny en Hans Gouw.

Beide verzoekschriften nemen we aan want zij beloven hoogtepunten te worden!

De derde mededeling op die avond is …nooit meegedeeld! Dit vraagt om uitleg!

Het van Gemerens familiekoor kent leden van allerlei leeftijden, rangen en standen. Veel jongelui brengen nieuwe leden aan wanneer zij een muzikale vriend of vriendin, ofwel verkering krijgen. Want lid worden van het VGF betekent behalve fijn zingen óók veel gezelligheid, reizen, platen maken en bovenal muzikaal succes. Evenementen en belevenissen waar ‘gewone’ koren vaak niet aan toe komen. Soms gebeurt het echter dat het muzikale liefdespad van een geliefde zanger of zangeres een abrupt einde krijgt  omdat Cupido de liefde tussen twee beminden heeft uitgeblust….  Daardoor heb ik één keer bij iemand die geen lid meer was de glinstering van een traan in de ogen gezien toen zij mij bedankte voor de mooie tijd, en één keer kreeg ik een brief die ik op die avond van 28 augustus op haar verzoek niet aan het koor heb voor gelezen!  

Maar hier komt dan na 32 jaar de handgeschreven brief, door mij bewaard als stille getuige van een prachtige tijd  bij het van Gemerens Familiekoor: 

Ook komen er verzoeken ‘van buiten’ om lid te kunnen worden van het VGF. Bijvoorbeeld door leden van andere koren die zich graag bij ons aan willen sluiten, of de echtgenote van een predikant die helemaal ‘weg’ is van het koor en graag mee wil zingen. Ook mensen die ‘van Gameren’ of ‘van Gemerden’ heten denken lid te kunnen worden. Ik kreeg en krijg ze allemaal aan de lijn. Een mooi voorbeeld is onderstaand citaat uit een brief:

MONS IN BELGIË.

Wij beleven op woensdag 13 december een geweldige dag!  Wij vertrekken met de bus richting Brussel, en rijden via Mechelen naar Mons. Voor de heenreis is niets georganiseerd omdat de rit eigenlijk niet zo lang is. Maar om de tijd te doden bedenken wij, Alice en Gerard, een prijsvraag met als onderwerp: “maak een kort rijmpje of limerick over deze trip naar België  en kom je dichtsel zelf voorin de bus voordragen”!

En jawel, er zitten 43 mensen in de bus en alle 43 maken een rijm. Het voorlezen door de van Vondeltjes, Bilderdijken en Brederodes is een groot succes. Wat een pret! Ik heb alle ‘familierijmen’ bewaard. Hieronder een greep uit de collectie ballades: 

Rien:

De NAVO nodigt ons uit voor een lied

voor de gewone man en de hoge piet.

Wat dat betreft zit men daar goed,

want er is geen koor die het beter doet!

Leo Moerland;

Een neef uit het land van de frietjes

riep de van Gemerens voor wat liedjes.

Dus op weg naar de navo, heel rap,

Want van de navo naar de V.S. is nog maar één stap!

Bas Hollemans:

Ik hét ène onkel

die hét  éne kronkel.

Ik ben blij dat ie er éne het

Want daordeur hedde we veul leut en veul pret…

Lia

Er was eens een vent met veel branie

die nooit eens dacht, nee dat ga-nie

Hij deed alles maar

vond ook nooit eens iets raar

Hij wil naar de top en dat ga-tie!

Eric

Oom Leo gaat mee voor de allereerste keer,

hij kent de weg goed, hij ging eerder heen en weer

Wij hopen dat hij ’t deze keer niet weer doet

je kan om hem lachen en hij zingt ook heel goed.

Willie

Wat is ‘t toch een gezellige boel 

blijf meezingen, dat is toch ons doel!

Ik ga mee voor de uitjes en de pauze

want dan kletsen we de gaten in elkaars kousen.

??

De navo wordt in paraatheid gebracht

want er wordt een grote invasie verwacht

Een groot aantal neven en nichten

deden een heel leger zwichten.

Nakomelingen door oma gebaard

zingen nu samen: vrede op aard….!

Alice;

Met ’t koor onderweg naar soldaten

en Gerard maar praten, praten  en praten.

Doet veel voor het koor

’t gaat jaren al door

En Patrimonim heeft niks in de gaten!

Wat hadden Aat, Jeanette en Boudewijn Scholts de dag perfect georganiseerd! Het hele draaiboek lag klaar. Een legertje  korporaals, adjudanten, kolonels en luitenanten hadden de taak om alles in goede banen te leiden. Er stond in huize Scholts een compleet buffet opgesteld met vooraf een aperitiefje.                                                                   

De dienst was een waar feest. Alle Nederlandse militairen met hun gezinnen waren vrij van dienst en de kerk zat propvol. Uiteraard hierbij een paar leuke foto’s!   

WOUDRICHEM

Inmiddels is het 1979. Op 18 februari zingen wij in Woudrichem, in een zangdienst met ds. M.Bergsma. Een mooie dienst met veel samenzang. Uiteraard onder auspiciën van Janny en Hans (alwaar wij na de mis gezellig op de koffie gingen), al jaren lid van de zangclub! Nummers als: Geef mij nog vijf minuten,  Een wondermooie dag èn Geprezen zij…, altijd weer toppers. Henk, Piet en Eric zijn inmiddels als begeleiders ‘in vaste dienst’ van het koor. Het koor dat op gaat naar de volgende hoogtepunten: de derde grammofoonplaat en het 12.5 jarig bestaan…

 Deze keer een blog zonder film, maar dit is stilte voor de storm. Want het tijperk “film met geluid” doet zijn intrede. En daar zijn er nogal wat van… dus:

WORDT VERVOLGD.

EEN JAAR OM NOOIT TE VERGETEN

Het jaar 1978 is nog maar amper begonnen of een tragedie kondigt zich aan, want op 6 januari moeten wij geheel onverwacht definitief afscheid nemen van onze neef André van Gemeren.
“Houdt moed en het hoofd koel” was zijn afscheidsgroet bij iedere gelegenheid. Een gezegde van hem dat voor mij moeilijk viel waar te maken bij het vernemen van zijn zo tragisch heengaan. Verbijstering en verdriet alom. Een veel bewogen leven vol vraag- en uitroeptekens flitst aan mij voorbij.
Onze neef, vriend, supporter en ambassadeur van ‘t van Gemerens Familiekoor is niet meer!
Hij kende het leven van alle kanten. Eén van die kanten was het familieleven. Dáár was ie gek op!
Eén van zijn mystieke vrienden zei het zo: “over zijn familie sprak hij dagelijks met trots en een flinke dosis humor tegen een ieder die het wel en niet wilde horen..” Het was verplicht naar hem luisteren!
En dat luisteren gold ook voor het allereerste singletje van ons koor, de “Christmas Family Song”. Hierop spreekt nieuwslezer Arend Langenberg het kerstevangelie in. Na het verschijnen sjouwde André ieder café, eethuis, kroeg, tapperij, taveerne en pub in Rotterdam af, om dit singletje in de jukebox te plaatsen…! “Dat is men aan mij verplicht” zo zei hij!

Op kant twee van dit plaatje staat het voor André zo toepasselijke nummer: Neem iedere avond…! Op bijgaand filmpje zie en hoor je een fragment van dit singletje waarvan ik denk dat weinig mensen dit ooit gehoord hebben!
Hij was een onvergetelijke kerel!

ER GEBEURDE VAN ALLES.

Het is 12 februari als wij optreden in ons thuisland de Alexanderpolder, alwaar wij een Welkom-Opendeurdienst opluisteren met ds. Quiri Huyser. Dat wordt een feestelijke dienst met als thema : Voor Jan en alleman… Hier treden voor het eerst Liesbeth, Heleen en Alex op als trio. Verder nemen Piet van Gemeren, Eric en Henk de begeleiding voor hun rekening.
Overigens leuk om te weten dat het NCRV programma van toen “Happy Sound” reclame maakte voor dit optreden in de Verrijzeniskerk.
Op 13 februari 1978 beleggen wij een “vergaderingspecial” met als belangrijkste punt: onze vijfde (en laatste) concertreis naar Frankrijk, inclusief een optreden voor de Franse TV in een show van Jacques Martin. Op deze vergadering besluiten we dan ook om deze reis te gaan ondernemen.
Tussendoor gebeurde van alles. Bijvoorbeeld op de foto gaan voor weer een artikel in de krant. En een leuke reactie van de bekende zangeres Marie Cecile Moerdijk over onze nieuwe plaat ,“Een wondermooie dag” . Een fragment van deze brief zien we hier eveneens.
In maart gaan we de reis voorbereiden. Op de repetities studeren wij een Frans kerklied in voor het concert in Montargis, en “Een wondermooie dag” voor het tv optreden bij Jacques Martin.
Voorpret is vaak de leukste pret, zegt men wel eens.
Hoe wij naar zo’n reis toeleefden én in welk sfeertje dit gebeurde volgt hier een toen geschreven brief – in dichtvorm - van mij aan het koor:

Hallo neef, nicht

hier een gedicht.

Soms denk ik, lieve mensen nog aan toe,

al dat geschrijf, wat een gedoe!

Vaak is er nieuws in onze stam

er is geen krant, wat doen we dan:

je klimt maar weer eens in de pen

en schrijf dan weer de hele clan.

Dit doe ik dit keer niet ‘normaal’

dus dicht ik maar eens mijn verhaal!

Met rasse schreden komt de elfde mei

dus zet ik alles even op een rij:

Om zes uur vijftien gaan we laden,

wees dus op tijd is je geraden!

De bus vertrekt uit Springerstraat

om zes uur dertig, da’s niet te laat!

Ook deze reis activiteiten,

wie heeft er thuis nog rariteiten?

Antiek, cadeau’s en nog veel meer,

neem mee die troep, ’t verhoogt de sfeer!

Wat je ook vindt, breng ‘t maandag mee

O ja.., wat doen we aan op de TV?

Een korte rok is in de show

van Jacques Martin toch maar zozo.

We weten dus, in ’t lang dat mag

toch wel, zo’n Wondermooi Dag…

Voordat je ’t podium gaat betreden

moet men zich ook nog eens verkleden!

Dus doe je jurk en opmaaktroep

(let op, want anders loopt het in de soep)

maar in één koffer en die gaat dan

’t laatst in de bus en dus vooran!

Ook eten wij op ons gemak

bij Jacques Martin, uit eigen zak…

Maar wees gerust, veel kost het niet

dit dank zij penningmeester Piet!

Ook moet je zeker niet vergeten

iets voor de reis om op te eten.

En ook een ‘natje’ is nooit weg,

we stoppen heus wel onderweg…

Zo mensen, voor de rest komt ’t in de bus

dat merk je wel. Ik sluit en dus

vergeet het niet: klein geld en franken,

je pas, je eten en je dranken.

Prullaria of wat voor troep dan ook,

neem mee, voor mij een oude pook!

‘k Zeg met een woord van één der wijzen,

(hij valt wel heel vaak flink in de prijzen )

“het loopt uit de hand, en dat is leuk”!

O ja, vergeet vooral geen pijp en peuk..

Genoeg gezwetst dit late uur

En wees gegroet uit naam van ’t bestuur!

Het beste dus,

van Strotius.

---------------------------------

Het is in 1978 dus een druk jaar. Op 16 april medewerking in de Triomfatorkerk in Pendrecht. Zoals altijd weer een volle Tabernakel waar we als generale voor Parijs “Een wondermooie dag” zingen en met het koor de première beleven van het aanstekelijke nummer “De goede Herder” met Lex Strootman als solist. Verder komt er een mooie uitnodiging voor medewerking op 18 december binnen van Dik Brouwer uit Wilnis. Dik schrijft aan koor:
“De komst van het van Gemerens Familiekoor naar Wilnis staat steeds weer garant voor een dienst welke door velen wordt ervaren als een belevenis! De geestdrift in uw zang en de boodschap welke onmiskenbaar doordringt, zijn twee elementen die uw koor duidelijk herkenbaar maken. Uw vreugdevolle benadering van zaken welke ons geloofsleven raken en waar wij onze kracht uit putten, is een uiterst waardevol aspect”! Schitterende gezegd en complimenteuze woorden aan het koor!

HET FRANSE AVONTUUR.
Eindelijk is het donderdag 11 mei. We vertrekken om half zeven uit Rotterdam. We verwelkomen Wim van der Lek als buschauffeur en Els Bakker (dochter van Ans en Piet)als ‘journaliste’. Zij gaat deze keer met ons mee en zal een verslag maken van deze trip! Soms citeer ik hieruit.
Het wordt al aardig warm in de bus als de eerste activiteiten een aanvang nemen. Eerst de familiekrant en daarna de loterij met ‘het rad’. Onze pianist wordt weer bedolven onder de prijzen!
Leuk onderdeel van de trip is het raden van de naam van een pop. Wie de naam weet te raden krijgt als prijs deze schitterende pop. Hilariteit door de namen die genoemd worden: van Janus tot Lodewijk en van Kee tot Marie-Louise…
Uiteindelijk weet Els de naam te raden en krijgt de pop: Gerdientje is haar naam….!
Kilometers verder ben je na zo’n activiteit. Dan is het stoppen geblazen,legen die blazen èn…roken!
Verder weer richting Parijs. Dan voelt Koen Vlieg opeens nattigheid. Annelies namelijk wil Koen een kopje koffie brengen maar giet hem leeg over zijn kostuum… Bij de volgende stop neemt Wilma zijn pak en Koen himself flink onderhanden! ‘De bus’ gniffelt!
Intussen deelt Monique allerlei extraatjes uit zoals, kauwgom, balpennen, spel kaarten, enz.
Over tweeën komen we aan bij de Empire TV Studio’s in Parijs. Wat daar gebeurde hebben we reeds kunnen zien en lezen in de aflevering van augustus 2011.
Ik pak de draad daarom op na de opnamen van de Show.
Via de kleedkamers gaan wij weer naar de bus. Intussen is Margriet met haar dochters Miranda en Edna in de studio’s gearriveerd, evenals José en Trudie, een nichtje van Atie Hofstra. Voordat we naar de hotels gaan geven José en Trudie ons nog een flonkerende “Tour de Paris à nuit”! Om elf uur gaan we in twee ploegen naar de hotels.

PIJPENSTELEN…
De volgende morgen. Het regent Franse pijpenstelen en wat zijn die nat! Wim haalt beide ploegen weer op en we zijn van plan om naar de Montmartre en de Sacre Coeur te gaan. De gezichten staan op onweer maar ik beloof de club rond het middaguur zonneschijn. En zowaar , na een uurtje toeren door Parijs, o.a. langs de Moulin Rouge, komen we aan bij de Sacre Coeur en de eerste zonnestralen breken door… Een deel van het koor klimt de S.C. op om te genieten van het uitzicht en de rest vermaakt zich op de Montmartre, met koffie of een biertje. Wat een gezellige boel!
De volgende anekdote citeer uit het verslag van Els: “Ook Gerard gaat met zijn gevolg op zoek naar een kop koffie. Aangekomen in een restaurant doet Atie haar relaas over de tv show van Jacques Martin. De eigenaar van het restaurant is daardoor in de veronderstelling dat hij het met een beroemd gezelschap uit Holland te maken heeft en roept zelfs zijn personeel erbij. Intussen wordt de koffie geserveerd, maar daar blijft het niet bij want een gebakje wordt ook niet afgeslagen. Dus komt de slagroomspuit en iedereen gaat “smullen van de zaak” , denkt men.. De clou: heel onschuldig wordt de rekening aan Gerard gepresenteerd van bijna 80 Franse franken. Een flink bedrag in die tijd
voor 5 personen”!
Op bijgaande film zien we de sfeer en de manier waarop wij de lunch gebruiken. Een absoluut hoogtepunt! Rond tweeën stappen we weer in de bus op weg naar Montargis. Daar aangekomen moeten we eerst werken want er moet een vleugel vanuit een gebouw naast de kathedraal in de kerk gezet worden. Dat gaat met de nodige moeite en lol…(ook gefilmd).
Intussen trekken Piet en Mady zich terug in een hotelkamertje om in retraite gaan teneinde deze vleugel zo mooi mogelijk te bespelen en gaat de rest van het gezelschap naar ons verblijf, een kasteeltje! Na de maaltijd omkleden en naar de Kathedraal. Hier zag ik wel een beetje tegenop want Henk was helaas verhinderd mee te gaan en daarom zou ik het orgel bespelen. Helaas zitten mijn vingers zitten vol pijnlijke kloven van het klussen en metselen. Maar goed, de show must go on…..

HET CONCERT
Op weg naar de Kathedraal. Daar aangekomen lopen we rechtstreeks een vrieskast in! Wat was het daar koud. Bovendien is er weinig tijd om te repeteren vanwege de alsmaar “volstromende” kerk… Dus kreeg ik het tóch nog warm!
Els in haar verslag: “Pas om kwart over negen wordt door Gerards gehavende vingers de eerste noot van het schitterende stuk, de ‘Air van Bach’ gespeeld”.
Iedereen doet zijn of haar uiterste best in de kerk en ondanks de kille temperatuur wordt het een voortreffelijk concert dat met een warm applaus wordt ontvangen.
Ik vind het leuk het programma hieronder af te drukken, niet in het minst om aan te geven hoe bijzonder het was wat we allemaal presteerden.
Na het concert terug naar het kasteel, naar onze gastheer Lucien met zijn Micheline.
Ondanks het late uur serveren zij koffie en brood waarna wij ons verloren in feestgedruis tot diep in de nacht….!
De zaterdag is ‘een vrije dag’! ’s Morgens worden we verrast door een groepje neven en nichten die met begeleiding van gitaarmuziek gezellig zitten te zingen. Intussen wordt deze zaal gereed gemaakt voor de kermis… Een schiettent inclusief, ballentent, grabbelton, spijker slaan, waarzegster, erwten raden, sjoelen, enz. maakte het geheel compleet. Proef het sfeertje op de film!!

WAT EEN TALENT!
Zaterdagavond volgt het klapstuk van het weekend: “het alternatieve songfestival” .
Het wordt geopend met “Ik ben met Catootje…’ De entertainers draven op : Annie van Bijnen als wafelvrouw, Greet als zoenende keukenmeid, Els als barones, Jetty als toverheks, Lia als dikke meid , Sjoerd als kastelein, Monique als leuke griet, Piet de rentenier, Gery de Bakervrouw en Joop als sportfiguur ….
Na dit succesnummer komen de artiesten Jaap en Sita als ‘De twee pinten’, Magda als Zangeres zonder naam, Lex en Karien als Cisca en Ronny. Marijke en Jetty met een popnummer.

Grote verrassing zijn Henk en Annie van Bijnen als Johny Jordaan en tante Leen. De nodige tranen werden weggepinkt bij het liedje van Liesbeth alias Charly Chaplin met het ontroerende liedje “Ome Gerard”. Maar ook Wilma als sexbom ‘donker Blondie’ ontbeekt niet. Gery zingt met luide stem “t’is okay bij het van Gemerenkoor”. Het kwartet Eric, Leo, André jr. en Ronald met ”van Gemeren Bende” is eveneens een groot succes. Moeten zij deze avond zelfs een paar keer herhalen. Het mooie festijn wordt afgesloten met een polonaise! ( zie de film).

Terug naar het kasteel en dan naar bed! De volgende morgen voor een optreden snel naar het gemeentehuis in Chattillon Colligny waar de kerkdienst wordt gehouden.
Helaas, ruimte veel te klein, een laag plafond, veel mensen geen stem vanwege het feest van de vorige avond en het koor zakt tijdens de repetitie als een baksteen. Tot overmaat van ramp wordt Piet de pianist voor het blok gezet om in plaats van de piano (die er niet is) een (draai)orgel te bespelen en geeft Joop aan zijn arabische gom vergeten te zijn om z’n kunstgebit vast te zetten… Paniek! We staan op het punt om maar niet te zingen echter,dat kunnen we niet maken. Na overleg tussen Koen, Gerard en Marijke wordt besloten het programma dan maar te wijzigen.
“Gerard, hoe kom je hier doorheen” vraag ik mezelf af! Maar.… echt waar, wij zingen en het wordt toch een succes en na afloop gaat een stroom Hollandse Fransen mee naar het kasteel.
Napraten tijdens de koffie in een feestelijk sfeertje en op veler verzoek wordt een deel het songfestival voor de emigranten herhaald.
Intussen draaien er buiten een paar biggetjes aan het spit voor de door Margriet, André en Catherine georganiseerde barbecue. Met flitsende camera’s wordt dit tafereel vereeuwigd. De filmbeelden spreken voor zich. Een waar festijn dat al weer eindigt met de polonaise!
De avond ontaarde in een groots dansfestein met vooral onze jongeren en wordt besloten met het “If I Had Words…” Wel een heel toepasselijk slot!
In de late uurtjes en met moeite komt er een eind aan dit feest! De volgende morgen is het koffers pakken maar eer we vertrekken naar Rotterdam worden André en Margriet, Micheline, Lucien en Catherine bedankt voor de geweldige ontvangst en ‘t verblijf op het kasteel Onvergetelijk en inderdaad, een tijd om nooit te vergeten.

WORDT VERVOLGD

KINDEREN VAN EEN VADER…

Het is inmiddels januari 1977, het begin van een opwindende, bewogen en veelzijdige tijd…! In dit jaar namelijk, tien jaar dus na de oprichting, produceren wij twee grammofoonplaten en ondernemen vervolgens de vierde reis naar ons tweede ‘koorland’, Frankrijk.
Vaak denk ik: hoe was het in die tijd toch allemaal mogelijk dat dit kon! Maar dàt het werkelijkheid werd blijkt uit onderstaand relaas waarin ik de meest mooie momenten memoreer die ik voor altijd als kostbaar souvenir met mij meedraag.
Wij beginnen in oktober 1976 reeds met het wekelijks repeteren voor onze eerste plaat. Iedere bijeenkomst in Te Hoogerbrugge is een festijn. Wij beseffen hoe uniek het is om een LP te kunnen uitbrengen en het enthousiasme is dan ook niet te temperen. Ik kan mij ook geen gezeur herinneren over de vele ritten die men moest ondernemen vanuit het hele land naar Rotterdam. De repertoirekeuze geeft evenmin problemen. In totaal 12 nummers studeren we in. Op initiatief van de platenmaatschappij Mirasound gaan we een orkest formeren voor de begeleiding. Diny Storm, een dochter van een van onze koorleden Piet Storm is violiste bij het Gewestelijk Orkest Zuid Holland en Diny is al snel enthousiast om mee te doen met de plaat. Zij arrangeert behalve een tiental musici uit haar orkest, eveneens een paar nummers voor de plaat, zoals het schitterende ‘Heer ik kom tot U’. Prachtig doet zij dat! Intussen vraag ik mij af: een koor dirigeren, a-la-bonheure, maar een orkest van zo’n 14 man navigeren, hoe doe ik dat!?
Het is ook in deze tijd dat ik mijn eerste nummer schrijf: Dank Heiland, dank! Voor de plaat. Nog een primeur is het enthousiasme van onze neef André van Gemeren die deze lp mogelijk gaat maken! Met zijn lijfspreuk: “de winst voor het koor, het verlies voor mij” maakt hij zowel aan de onder- als aan de bovenwereld, met veel trots bekend dat zijn koor een heuse grammofoonplaat gaat maken..! En o wee als iemand daar een negatieve opmerking over maakte… De naam van de plaat is inmiddels bekend: Kinderen van één vader, een titel die zeer tot de verbeelding spreekt! Wie hem heeft bedacht? Geen idee!

Kan niet meer terug...

Op zaterdag 19 februari 1977 staat de opnamewagen van Mirasound geparkeerd voor de Oude Kerk in Scheveningen. Hier gaan we de LP opnemen. In totaal 58 neven en nichten lopen in de vroege morgen bibberend van òf de kou óf van de zenuwen de kerk binnen om plaats te nemen op het podium. Inmiddels zit het orkest al, met Diny als concertmeester!
Bij het zien van de bezetting, bestaande uit 7 violisten, cello, contrabas, fluit, piccolo, piano, orgel en slagwerk kreeg ik toch wel de bibberatie! Onze soliste Liesbeth staat een beetje witjes in de wacht voor haar eerste solo op de plaat bij het van Gemerens Familiekoor. In de vorige aflevering maakten wij al kennis met het nummer: “Heer ik kom tot U”.
Ook de muzikale neven Henk, Piet en Eric beleven hun debuut op de gevoelige schijf!
Koor en orkest staat opgesteld om te beginnen met de eerste van de zes nummers.
Daar sta ik dan en kan niet meer terug… Waar weinig mee mis kan gaan qua dirigeren is het recht toe recht aan vlotte nummer “Jezus leert ons”! Dus daar beginnen we mee!
En jawel, het gaat als een speer, mede door m’n bevlogenheid en adrenaline! Het koor zingt ‘helemaal van Gemeren’! Opnameleider Gé Voskuylen is in extase bij het horen van zoveel muzikaal talent van het koor, de mooie nummers én ‘de stem’ van Liesbeth die nogal wat los maakt! Om 2 uur stonden de 6 nummers erop en vertrok het Gewestelijk Orkest met de noorderzon, in opperste verbazing over zoveel kwaliteit en bezieling van een ‘familiekoor’! Intussen praat Gé tegen mij al over een volgende plaat..!

DE KUCH VAN GERT…
Na deze opnamen gaan we het strand op voor de hoesfoto. Dat geeft uiteraard de nodige hilariteit. Terug in de kerk nuttigen wij onze kuch en beginnen aan de volgende sessie van 6 nummers. Onvergetelijk hierbij is de volgende anekdote: wij zingen voor de plaat 1 nummer a capella: ‘O Heer doe onze vader zijt’. Een gevoelig en devoot lied. Na een aantal keren zingen is daar ineens dè opname en iedereen voelt het: dit is het, mooier kan niet! Maar bij het wegsterven van de laatste klanken in de imponerende akoestiek draait Gert Vliegenhart zich om en produceert in de serene stilte van de Oude kerk een keiharde kuch die klinkt als een hamer op een aambeeld! De reacties uit het koor zijn ‘overweldigend’… Er kan niet ’geknipt’ worden in dit lied dus alle drie de coupletten moeten over! Jarenlang (nu nog) hebben we het vaak we over “de kuch van Gert”.
De rest van de middag worden de nummers met het combo en orgel opgenomen en kunnen Henk, Eric en Piet zich uitleven met de begeleiding van het koor. Deze mannen hebben een groot aandeel in het slagen van de opnamen. Om 5 uur zit het erop en vertrekt het koor helemaal voldaan huiswaarts. Eigenlijk jammer dat het afgelopen is, roept iemand!

Toen werd het 6 weken wachten. Wachten tot de plaat bij DURECO in Hilversum kan worden opgehaald. Half maart is het zover. Oók het halen van de plaat zal ik nooit meer vergeten:

Ik rij met een neef naar Hilversum. Laat even in het midden met welke neef.
In ieder geval zit ik in een slagschip van een auto, alsof we een staatsiebezoek moeten afleggen… Ik denk van een buick, Chrysler of Chevrolet.
Tussen Utrecht en Hilversum passeren we een vrachtwagen die gevaarlijk dichtbij onze wagen komt. “Laat maar komen”, zegt neef, “misschien kan ik wat verdienen” en zet de wagen met een gangetje van zo’n 70 km per uur zachtjes in de flank van de vrachtwagen.
Neef passeert de auto en gaat naar de kant, gevolgd door de vrachtwagen. Bij het uitstappen zegt mijn neef iets in de trant van:”hoe kun je dat nou doen, zo gevaarlijk rijden, je let niet op je stuur”! “Sorry meneer, ik zag u niet”, zegt de chauffeur. Hoeveel schade heeft u, denkt u”? Neef bekijkt de schade en schat het op zo’n twaalfhonderd gulden. “Moet ik de politie erbij halen of regelen we het zo” bluft mijn neef. Om kort te gaan: de vrachtwagenchauffeur betaalt (hoeveel weet ik niet) en wij vervolgen onze weg. “Zo, vandaag weer wat verdiend” zegt mijn neef!

Ik had de rest van de rit wel zeer gemengde gevoelens..!
Enfin, plaat gehaald, naar huis en toen begon het mediacircus: Uiteraard verstuurden we een persbericht naar diverse kranten. Het resultaat was verbluffend. Gretig werd het verhaal over de familie gepubliceerd. Leuke artikelen met spitsvondige koppen zoals bijvoorbeeld:
De Gelderlander: Tien jaar opmerkelijk familieleven op de plaat…
De Telegraaf: Kinderen van één vader op de plaat…
Rotterdams Dagblad; Muzikale familie vereeuwigd door LP……
Apeldoornse krant: Uit volle familieborst …
Ook verschijnen er advertenties in diverse bladen. Een voorbeeld gaat hierbij!
De eerste plaat gaan we met een delegatie van het koor op 19 april uitreiken in Laren aan Mies Bouwman. Zij vindt het koor gewoon een leuke club en heeft een zwak voor ons, waardoor zij het leuk vindt deze eerste plaat in ontvangst te nemen. Ons jongste koorlid de 11 jarige Liesbeth reikt hem uit en Dagblad Trouw was er bij in de persoon van hoofdredacteur Jenze Tamminga. Trouw maakte een fotoreportage en plaatste een stuk in de krant met als kop: Plaat voor Mies en Jenze! Wéér een dag om nooit te vergeten, maar… er gebeurde meer deze dag!
Zo krijgen wij het idee om een plaat aan koningin Juliana aan te bieden op paleis Soestdijk….! Waarom ook niet, denken Alice en ik, De koningin kan toch trots zijn op een “familie-onderdanen-koor” en nog wel het grootste familiekoor op aarde…!
En zo rijden we met de platen in de kofferbak van Laren naar paleis Soestdijk. Op het filmpje zien we beelden van de uitreiking van de plaat aan Mies én beelden van ons bezoek aan Soestdijk, waar wij echter onaangekondigd niet verder komen dan de Koninklijke paleispoort… Maar, we hebben de plaat afgegeven en het is kostelijk om op het filmpje te zien hoe de plaat uiteindelijk naar de koningin gaat! Een paar weken later krijgen we een bedankbrief van Hare Majesteit de koningin. Ook deze brief zie je op de blog!

Kampioenen plaatverkoper.
Er worden honderden platen verkocht! Ik herinner mij 2 kampioen plaatverkopers. Henk van Bijnen verkoopt aan half Wilnis een plaat (ruim 80) en van Arie Storm ligt mij bij dat hij zo ongeveer al zijn Zevende-dags Adventisten gemeenteleden van een plaat voorzag. Hij was dan ook in de zevende hemel met dit resultaat..
Een paar maanden later, op 4 en 5 november staan wij weer in Scheveningen voor de volgende plaatopname. Deze plaat krijgt als titel mee : Een Wondermooie Dag.
Gé Voskuylen pakt het wat ruimer aan met een iets groter orkest waar de zeer opvallende vibrafonist Evert een mooi aandeel in heeft. In twee dagen tijd nemen we weer 12 nummers op waarin “Geef mij nog vijf minuten” en “Een Wondermooie dag” fraaie uitschieters zijn.

Het hoogtepunt van genieten in 1977 was wel de trip naar Frankrijk in het weekend van 23-25 september. Het werd een weekend met tranen van het lachen en van ontroering.

Wij ondernemen deze reis in het kader van ons 10-jarig bestaan! Wij vertrekken die vrijdagmorgen om 7uur. In de bus kreeg ieder koorlid het boekje: Tien jaar van Gemerens Familiekoor. Dit document wordt gretig gelezen. Om 9 uur luisteren wij (echt waar) naar de muzikale fruitmand, maar toen waren de eerste lootjes en bingokaarten reeds verkocht..! Rad van avontuur, bingo en diverse spelletjes wisselden elkaar af. Een aantal leden hebben met prijzen winnen het weekend er dubbel en dwars uitgehaald. Wat de humor en hilariteit betreft: daar moet je gewoon bij geweest zijn! Velen van ons begrijpen dat.
Deze keer was de bus perfect. Geen brand, geen lekke bus en geen dakluiken verloren.
Zelfs mijn broer Rien, die met zijn gezin dit grootse evenement voor het eerst meemaakt zegt een plaats te hebben als in een vliegtuig!
Na diverse stops landen wij om vijf uur in l’ Auberge Bève, een Chateau, voor een prikje gehuurd voor de 60 van Gemerens. Alles was perfect verzorgd door Margriet Louws, onze ambassadeur in Frankrijk. Echte bedden om in te slapen, genoeg toiletten en douches. Een aparte eetzaal en recreatiezaal. Het was in één woord af!!
Om half zeven aan tafel voor een ‘diner bij kaarslicht’. Zestig kaarsen, wijn en franse kaas, stokbrood en andere heerlijke dingen, vooral ook de bediening…was perfect.
De vrijdagavond was op zich een feest: Piet van Gemeren speelde en Lex, Heleen en Liesbeth zongen vast wat van het repertoire wat zij de volgende dag zouden brengen in de Kathedraal van Gien. Op deze avond droegen ook Alice en Gerard hun act: “het van Gemeren Bejaardentehuis” voor, een toneelstuk waarin we een idee geven hoe het over een jaar of 40(!) zou zijn als we met ons zestigen in het van Gemerens bejaardenhuis zouden wonen….
De ene lachsalvo na de andere volgt en het is letterlijk het klapstuk van de avond!
Ik heb het stuk bewaard en als je het nu leest schieten de tranen in de ogen….

LOVENDE PERS.
In de late uurtjes zoeken we de slaapzalen op. Zaterdagochtend op tijd eruit voor het ontbijt. Om negen uur zitten we allemaal in de bus om te gaan repeteren in de Kathedraal de Jeanne d’Arc in Gien. Het wortd een slechte generale. De stemmen komen niet los, er hapert iets aan het orgel en om half elf worden we de kerk uitgezet omdat er een bruidspaar nadert… Vervolgens winkelen in de regen en terug naar het chateau. De geplande buitenspelen kunnen vanwege het slechte weer niet doorgaan, dus hebben we plan b, de paardenraces! Om half vijf werd het droog en kan de verrassing van de dag doorgaan: het gekostumeerd voetbal! Vooraf eigenlijk al succes verzekerd. Na een heerlijk diner omkleden voor het concert, waarvoor we gekomen waren.
Stukken in de krant, aanplakbiljetten en het enthousiasme van Margriet brachten ruim 300 concertbezoekers in de kathedraal! Het koor, het trio, Piet en Mady van Gemeren op de vleugel en orgelspel van Wim Hardenbol (onze organist Henk kon niet mee) zorgen voor gevarieerd een fantastisch concert. De Franse journalisten die in de kerk waren vonden dat ook en schreven later dat er sprake was van een zeer hoog peil.
Een paar citaten van recensies uit de krant: "Het was een concert van sublieme kwaliteit en alles geeft een grote bezieling van het protestante geloof. Zij ontdekten hun gezamenlijke liefde voor zang en muziek. De uitmuntende vertolking van hun koorwerken wordt bijgestaan door de begeleiding van piano, orgel en slagwerk. Een uitmuntend programma met werken van Beethoven en Schubert op de piano. Zeldzaam zijn de concerten in Frankrijk waarvan het meedoen van publiek is toegestaan. Maar die avond, op uitnodiging van de dirigent Gerard Strootman hernamen de toeschouwers samen het refrein van Geprezen zij de Heer. Een uitstekende avond"!
Na het concert gaan zo’n 125 toeschouwers mee naar het Chateau en dat werd een ware happening. Hernieuwde kennismaking, koffie en handtekeningen uitdelen. Hier is het dat een operazanger ons ‘ontdekt’ en TV2 in Parijs warm gaat maken voor een optreden.
Zondagochtend half tien: Gezamenlijk ontbijt met een korte meditatie van Rien Strootman waarna wij samen het Dankt, dankt nu allen God zingen. Een groot aantal Fransen komt afscheid nemen. Mensen (kennissen van ons van de camping in de Ardêche) die het weekend en op het concert aanwezig waren, komen bedanken met een krat champagne..
Zij wilden hun waardering uitspreken over het concert maar bleven steken in tranen van ontroering… Een paar woorden die dit fantastisch weekend kenmerken.

Terug naar huis. In de bus ontpopt Joop Storm zich als een ware conferencier. Hij blikt op zijn humoristische manier terug op het weekend. Geweldig als iemand zo uit zijn rol valt. Onderweg zijn onvergetelijke grap toen we voorbij het plaatsje Roye reden: “O, we zijn al over de rooie…., gelukkig dat het al opschiet”. zegt Joop. Om half één rijdt de bus de Springerstraat weer in. Allemaal veilig thuis!

Wordt vervolgd.