OP WEG NAAR DE PLAAT......

We pakken de draad weer op in november 1975, na ons optreden in de show van Mies Bouwman. Een show die het keerpunt betekent in de geschiedenis van het van Gemerens Familiekoor! Op de bewuste avond van uitzending namelijk zit een man uit Ommoord te kijken naar de televisie en is zó onder de indruk van ons kooroptreden zodat hij mij de andere dag ‘in lichter laaie’ opbelt met de vraag of ik even bij hem langs kan komen. Op mijn vraag waarom, zegt hij: “gisteravond zag ik op tv uw familiekoor, wat een schitterende sound en een uniek verhaal. Ik ben producer, schrijf onder de naam van John van Ommoord teksten en heb een lumineus idee met dit koor”…
Ik geef gehoor aan zijn verzoek en sta de volgende dag aan zijn voordeur! Ik bel aan en hoor meteen een hartverscheurend geblaf! Ik word onvergetelijk welkom geheten door een gretig uitziende onmuzikale Duitse Herder en meteen bijt zijn baasje John mij toe: “mijn vrouw geen hand geven want de hond is erg jaloers”.... Van de schrik bekomen stel ik vast dat John inderdaad producer is en connecties heeft met platenmaatschappij Mirasound! Hij stelt voor met het VGF een plaat te gaan maken en jawel, binnen een paar dagen ligt het volgende voorstel in de bus: we maken een plaat met geestelijke muziek, de A-kant met orkestbegeleiding en de B-kant met orgel, piano en combo! Tot zover even dit plan…!

Once upon a time….

Soms komen dingen onverwachts op je weg die het begin zijn van een onvermoede aanvulling op – in mijn geval - het toch al zo succesvolle muzikale levenspad! Dat gebeurde mij met een variant op de bekende film “Once upon a time in Swinglespain” ! Waarom?
Mijn vader Hein en moeder Sijgje uit Zwingelspaan vieren hun Gouden Bruiloft in mei 1973. Het wordt een geweldig familiefeest met veel toespraken, sketches en liedjes, gezongen en gespeeld door jong en oud van hun kinderen en kleinkinderen. Een paar kostbare beelden hiervan zijn bewaard gebleven en vermakelijk om te zien. Het is op dit feest waar ik voor het eerst het talent van zingen en acteren zie van de toen 8 jarige Liesbeth Strootman, behorend tot het gezin van mijn zeer muzikale broer Rien en schoonzus Adrie. Het gemak waarmee zij zingend playbackt en playbackend zingt viel mij direct op en onthield dit voor de toekomst..!

Muzikaal gezin.

Terug naar het idee van de eerste grammofoonplaat! In november 1975 wordt door het koor het idee om een LP te maken met open armen ontvangen. Mirasound is dus de platenmaatschappij waarmee wij in zee zullen gaan. Het repertoire lag voor de hand: ‘gemakkelijk in het gehoor liggend geestelijke muziek’ en in 1976 gingen we van start met het instuderen van bijvoorbeeld: Duizend vragen, Mensen geeft elkaar een hand, Leer mij aanbidden Heer, Heer ik kom tot U, en (hoewel nooit opgenomen) Het Oude Kerkje…! “Nu is het tijd om Liesbeth te vragen mee te doen met de plaat”, overtuigde ik mijzelf, vooral omdat het met elkaar musiceren in het gezin van Rien zo’n belangrijke plaats innam. Waar zij ook waren, thuis of elders, er werd altijd muziek gemaakt. In de film hieronder zien we het bewijs wanneer Rien en Adrie met hun gezin in Oostenrijk met vakantie zijn…. Over ingieten met de paplepel gesproken!

De precieze datum weet ik niet meer, maar wij zijn op een zondag in 1976 op bezoek bij - mijn helaas veel te vroeg overleden - broer Rien in Lunteren. Op die bewuste zondagmorgen blijven wij na de kerkdienst met een paar mensen ‘hangen’ in de kerk en mocht ik even op het kerkorgel spelen. De toen 11 jarige Liesbeth gaat mee naar het orgel en ik vraag haar om het mooie lied; “Heer, ik kom tot U” te zingen. Zonder schroom maar met toch wel met de nodige zenuwen zingt zij het liedje met mijn orgel mee. Oók van dit historisch moment is een opname bewaard gebleven en eveneens te horen is op bijgaand filmpje…! (na het 1e coupletje volgt direct het 2e couplet zoals zij het zingt op de plaat). Wij waren enthousiast over deze ‘onverwachte repetitie’ en zo werd Liesbeth de eerste in de rij van getalenteerde neven en nichten solisten en musici die in de loop der jaren zoveel zijn gaan toevoegen aan de toch al zo unieke sound van het Van Gemerens Familiekoor. In de volgende hoofdstukken zullen zij allemaal de VGF revue te passeren!

SHOWNIEUWS…!

Intussen gebeurde er iets dat ongetwijfeld “de bladen” gehaald zou hebben wanneer deze er in de jaren ’70 geweest zouden zijn. Hier volgt het relaas van De Soap:
Ik werd gebeld door John de Mol jr. Jawel, de John de Mol. Hij had gehoord van ons optreden bij Mies en een gesprek gehad met onze producer John van Ommoord. Zijn idee: “Het zou leuk zijn als jullie onze gast zouden willen zijn in een aflevering van HITBOULEVARD van de TROS”. Graag wil ik je uitnodigen om naar Hilversum te komen voor een gesprek om de details te bespreken”. Einde gesprek. Ik schrok me een hoedje en in eerste instantie ging er van alles door mij heen! Wat nu, dacht ik. Het eerste wat in mij opkwam was: Wát een kans…! Mijn enthousiasme werd enigszins getemperd door de gedachte: maar hoe zal het koor reageren èn onze achterban van familie en fans? De zingende familie, gewend om in kerken te zingen laat zich verleiden om in dit “platvloerse” programma op te treden? Uiteraard heb ik direct Alice geïnformeerd. Om met een goed en terdege plan bij het koor aan te komen zijn Alice en ik de andere dag naar Hilversum gegaan en hebben daar een gesprek gehad met John de Mol. Zijn voorstel was om in Hitboulevard het lied “Mensen geeft elkaar de hand” te zingen. Als artiesten waren in deze aflevering gepland: Corrie van Gorp, het duo Jan en Mien, Willy en Willeke Alberti, Pierre Kartner, Dutch Swing College Band, Nico Haak, Jos Brink met Tekstpierement, Conny van den Bos, André van Duin en… het Van Gemerens Familiekoor. John zal ongetwijfeld onze ‘verborgen terughoudendheid’ wel hebben opgemerkt en aan het eind van het gesprek zei hij: “denk er eens over na. Ik zou het erg leuk vinden als jullie zouden komen. Hier heb je het voorstel op papier en mijn telefoonnummer. Laat mij snel weten of jullie komen”! Alice en ik reden terug naar Rotterdam en filosofeerden in de auto hoe de reacties zouden zijn als we met dit verhaal zouden aankomen op het koor…..

En we hebben het voorstel gelanceerd op de repetitie. Welnu, het werd een van de meest emotionele en roerige repetities uit de geschiedenis. Er ontstond een verhitte discussie. Voorstanders (en dat waren er veel) om daar op te treden vonden dat we deze kans niet moesten laten lopen. Tegenstanders vroegen zich af of wij wel ‘goed wijs’ waren door hier op te gaan treden! “Ik durf niet meer bij mijn klanten te komen” riep een broertje van mij. “We bezoedelen onze naam”, klonk het door onze toenmalige behouden penningmeester. “Als we gaan, ga ik eraf” hoorde ik! Enfin… we gingen niet! We hebben de uitnodiging gecanceld . We hebben het nu over zo’n vijfendertig jaar geleden maar ik herinner mij dat John de Mol echt teleur gesteld was en hij vraagt zich waarschijnlijk nog steeds af wat ons mankeerde om niet op zijn uitnodiging in te gaan…! Gelukkig heb ik het papier met daarop het schema van Hitboulevard en zijn telefoonnummer bewaard, anders zou je deze ‘story’ waarschijnlijk niet eens geloven!

Veel tijd om stil te staan bij deze tragikomedie hebben we niet, want dezelfde week nog moeten we optreden in de Avenue Concordia in Rotterdam. Wij zijn uitgenodigd voor een radio opname van een programma voor de Rotterdamse Ziekentelefoon! Een prachtig programma vol mooi repertoire en declamatie, allemaal door ons als koor verzorgd!

Altijd Actie.

De optredens en het repeteren voor de plaat ging door hoewel we ‘geplaagd’ werden door de ouderwetse, maar nostalgische winter van 1976. Tot ver in maart hadden we last van sneeuw en gladde wegen. Toch gingen de repetities zoveel mogelijk door en eind februari gleden wij letterlijk naar Ridderkerk-Slikkerveer om daar op te treden tijdens een Jeugddienst met als voorganger de voor die jaren overbekende theoloog, schrijver, buitenbeen-predikant, radio en televisiepresentator, Sipke van der Land. Een feestelijke, afgeladen dienst, niet in het minst door de boeiende gedurfde geestelijke ‘conference’ van Sipke, met als thema: Je kunt het geloven of niet… Zijn preek werd gelardeerd met onze toppers uit die tijd zoals: In het grote stadskwartier, duizend vragen en het door de gemeente meegezongen refrein van: Geprezen zij de Heer! Dát was echt vrolijk zingen!
Wat deden we nog meer dit jaar. Wij gingen ons voorbereiden op Franse reis naar Autry en Montargis in oktober 1976. Een reis waarvan ik in de vorige editie van Souvenirs van… reeds verslag deed. Inmiddels was er ook een aanvraag binnen uit Wilnis om daar op te treden in een kerstdienst op 19 december met dominee Langhenkel. Altijd was er aktie, altijd bedachten we leuke dingen. Bijvoorbeeld het volgende idee uit een brief van 10 november 1976 aan het koor, en ik citeer: “Nog even het volgende wat de aanstaande plaat betreft: Iedere grammofoonplaat heeft een titel. We moeten dus een naam bedenken voor de plaat. Het lijkt ons een leuk idee om hiervoor een wedstrijd uit te schrijven. Dus, beste luitjes, bedenk een passende naam voor onze eerste plaat. Schrijf de naam op een briefje en lever de envelop in bij Alice tijdens de eerstvolgende repetitie op 22 november. Wiens naam wij kiezen krijgt het eerste exemplaar van de plaat aangeboden….”! n

Zo werd het januari 1977. In hoog tempo gingen wij aan de slag met de voorbereidingen om onze eerste LP op te nemen. En daar kwam wat voor kijken. Een paar maanden van bijvoorbeeld hard werken, enthousiasme en bezieling, emoties en tranen, maar ook van chaos en stunts, vreugde en succes. Stof genoeg dus voor de volgende keer!

WORDT VERVOLGD.