OPLADEN IN DE ARDÊCHE.

Augustus 1978. “Een strakblauwe heldere lucht in een met zon overgoten vakantieoord. Alleen het ruisen in de verte van een waterval, gemengd met wat kinderstemmen is het enige dat hoorbaar is. Een paar Hollanders en wat Franse kinderen liggen bruin te bakken op een ministrandje, ergens verscholen aan een riviertje in het dal van dat prachtige Franse berglandschap,  Ardêche. 

Lekker lui in het zand, 1100 kilometer van huis en genieten van de vakantie. Zonder koor, radio, televisie en krant. Een paradijselijke pleisterplaats…

Al mijmerend hoor ik ineens een paar meter verder vanonder een handdoek vandaan het zachte geluid van een cassetterecorder. Een groepje Franse kinderen neuriën erbij.

 Mij van niets bewust hoor ik dan ineens zachtjes zingen: ‘teusend fragen koimen poven’… Glunderend kijken zij mijn richting uit en zeggen: ‘ la chorale de mesjeu stroitmân”! 

Een waar gebeurd fragment uit een brief die ik in die tijd schreef aan het koor vanaf camping Le Bateau in de Ardêche met de mededeling dat 28 augustus een mooie tijd is om weer te gaan repeteren.

Onvergetelijk is de tijd die wij daar met een groot deel van het koor een paar weken per jaar doorbrachten. Een paar sfeerfoto’s om deze onvergetelijke tijd  te illustreren!

HET GEWONE LEVEN, SOMS MET EEN TRAAN….

Na in die paar heerlijke weken de muzikale en patrimoniale accu weer te hebben opgeladen rijden we naar huis waar het ‘gewone’ leven weer wacht: dagelijks bezig zijn met huis, gezin, werk en het koor. Een hobby die veel tijd in beslag neemt maar makkelijk te combineren is met het rentmeesterschap van het gilde der huisjesmelkers: “Het Vaderlijk Erfdeel” ofwel gewoon, Patrimonium! 

Tijdens de eerste repetitie op de 28^e augustus volgen een paar belangrijke mededelingen: 

Ten eerste is er een uitnodiging via de inmiddels in België wonende koorleden, Aat en Jeanette, voor een optreden op 13 december ter gelegenheid van een Adventsdienst in de “East Chapel” van de NAVO in Mons! 

Vervolgens een invitatie uit Woudrichem voor medewerking aan een zangdienst op 18 februari 1979. Dus zijn we dan te gast in die schitterende kerk van Janny en Hans Gouw.

Beide verzoekschriften nemen we aan want zij beloven hoogtepunten te worden!

De derde mededeling op die avond is …nooit meegedeeld! Dit vraagt om uitleg!

Het van Gemerens familiekoor kent leden van allerlei leeftijden, rangen en standen. Veel jongelui brengen nieuwe leden aan wanneer zij een muzikale vriend of vriendin, ofwel verkering krijgen. Want lid worden van het VGF betekent behalve fijn zingen óók veel gezelligheid, reizen, platen maken en bovenal muzikaal succes. Evenementen en belevenissen waar ‘gewone’ koren vaak niet aan toe komen. Soms gebeurt het echter dat het muzikale liefdespad van een geliefde zanger of zangeres een abrupt einde krijgt  omdat Cupido de liefde tussen twee beminden heeft uitgeblust….  Daardoor heb ik één keer bij iemand die geen lid meer was de glinstering van een traan in de ogen gezien toen zij mij bedankte voor de mooie tijd, en één keer kreeg ik een brief die ik op die avond van 28 augustus op haar verzoek niet aan het koor heb voor gelezen!  

Maar hier komt dan na 32 jaar de handgeschreven brief, door mij bewaard als stille getuige van een prachtige tijd  bij het van Gemerens Familiekoor: 

Ook komen er verzoeken ‘van buiten’ om lid te kunnen worden van het VGF. Bijvoorbeeld door leden van andere koren die zich graag bij ons aan willen sluiten, of de echtgenote van een predikant die helemaal ‘weg’ is van het koor en graag mee wil zingen. Ook mensen die ‘van Gameren’ of ‘van Gemerden’ heten denken lid te kunnen worden. Ik kreeg en krijg ze allemaal aan de lijn. Een mooi voorbeeld is onderstaand citaat uit een brief:

MONS IN BELGIË.

Wij beleven op woensdag 13 december een geweldige dag!  Wij vertrekken met de bus richting Brussel, en rijden via Mechelen naar Mons. Voor de heenreis is niets georganiseerd omdat de rit eigenlijk niet zo lang is. Maar om de tijd te doden bedenken wij, Alice en Gerard, een prijsvraag met als onderwerp: “maak een kort rijmpje of limerick over deze trip naar België  en kom je dichtsel zelf voorin de bus voordragen”!

En jawel, er zitten 43 mensen in de bus en alle 43 maken een rijm. Het voorlezen door de van Vondeltjes, Bilderdijken en Brederodes is een groot succes. Wat een pret! Ik heb alle ‘familierijmen’ bewaard. Hieronder een greep uit de collectie ballades: 

Rien:

De NAVO nodigt ons uit voor een lied

voor de gewone man en de hoge piet.

Wat dat betreft zit men daar goed,

want er is geen koor die het beter doet!

Leo Moerland;

Een neef uit het land van de frietjes

riep de van Gemerens voor wat liedjes.

Dus op weg naar de navo, heel rap,

Want van de navo naar de V.S. is nog maar één stap!

Bas Hollemans:

Ik hét ène onkel

die hét  éne kronkel.

Ik ben blij dat ie er éne het

Want daordeur hedde we veul leut en veul pret…

Lia

Er was eens een vent met veel branie

die nooit eens dacht, nee dat ga-nie

Hij deed alles maar

vond ook nooit eens iets raar

Hij wil naar de top en dat ga-tie!

Eric

Oom Leo gaat mee voor de allereerste keer,

hij kent de weg goed, hij ging eerder heen en weer

Wij hopen dat hij ’t deze keer niet weer doet

je kan om hem lachen en hij zingt ook heel goed.

Willie

Wat is ‘t toch een gezellige boel 

blijf meezingen, dat is toch ons doel!

Ik ga mee voor de uitjes en de pauze

want dan kletsen we de gaten in elkaars kousen.

??

De navo wordt in paraatheid gebracht

want er wordt een grote invasie verwacht

Een groot aantal neven en nichten

deden een heel leger zwichten.

Nakomelingen door oma gebaard

zingen nu samen: vrede op aard….!

Alice;

Met ’t koor onderweg naar soldaten

en Gerard maar praten, praten  en praten.

Doet veel voor het koor

’t gaat jaren al door

En Patrimonim heeft niks in de gaten!

Wat hadden Aat, Jeanette en Boudewijn Scholts de dag perfect georganiseerd! Het hele draaiboek lag klaar. Een legertje  korporaals, adjudanten, kolonels en luitenanten hadden de taak om alles in goede banen te leiden. Er stond in huize Scholts een compleet buffet opgesteld met vooraf een aperitiefje.                                                                   

De dienst was een waar feest. Alle Nederlandse militairen met hun gezinnen waren vrij van dienst en de kerk zat propvol. Uiteraard hierbij een paar leuke foto’s!   

WOUDRICHEM

Inmiddels is het 1979. Op 18 februari zingen wij in Woudrichem, in een zangdienst met ds. M.Bergsma. Een mooie dienst met veel samenzang. Uiteraard onder auspiciën van Janny en Hans (alwaar wij na de mis gezellig op de koffie gingen), al jaren lid van de zangclub! Nummers als: Geef mij nog vijf minuten,  Een wondermooie dag èn Geprezen zij…, altijd weer toppers. Henk, Piet en Eric zijn inmiddels als begeleiders ‘in vaste dienst’ van het koor. Het koor dat op gaat naar de volgende hoogtepunten: de derde grammofoonplaat en het 12.5 jarig bestaan…

 Deze keer een blog zonder film, maar dit is stilte voor de storm. Want het tijperk “film met geluid” doet zijn intrede. En daar zijn er nogal wat van… dus:

WORDT VERVOLGD.