MENSEN, MENSEN… wát een show…..!

Op een mooie dag in juni 1972 werd ik tijdens mijn ‘spreekuur’ op het werk gebeld door journaliste Joke Frerichs van het Rotterdamsch Dagblad met de vraag “of ik een dezer dagen een uurtje vrij zou kunnen maken voor een interview betreffende het van Gemerens Familiekoor”! Door een publicatie over een optreden van onskoor was zij namelijk geïnteresseerd geraakt in de achtergrond van dit ‘unieke’ koor. En of er ook een foto van het gezelschap kon worden gemaakt, voegde zij er aan toe! Ik was verrast en beloofde spoedig een afspraak met haar te maken. Ik wist niet hoe snel ik Alice moest inlichten van ‘dit grote nieuws’. Een interview met een kranten dan nog wel het Rotterdamsch Dagblad! Bovendien, vijf jaar na de reünie en de gouden bruiloft. Hoe kregen we de kans! Ik vroeg mij af of dit betekende dat we werden opgenomen in de muzikale vaart der volkeren…(beter gezegd volkoren…) Ik liep, behalve naast mijn schoenen óók tefilosoferen wat de gevolgen zouden
kunnen zijn van zo’n artikel in de krant. Hoe dan ook, met het onmisbare deel van m’n kantoorinventaris, de telefoon, maakte ik overuren om de koorleden in te lichten. De ‘telefoonketting’draaide op volle toeren… Het interview met Alice en mij kwam er, de foto op de repetitie werd gemaakt en Joke maakteer een prachtig gestroomlijnd artikel van met als kop: “Van Gemeren-Familiekoor gaat geen zee te hoog”… Op dinsdag 20 juni verscheen het stuk in de krant! Via het gemeentearchief heb ik een mooie reproductie van dit artikel gekregen. Degevolgen van ‘dit stukje’ in de krant waren niet mis! Een paar dagen na het verschijnen van het Rotterdamsch Dagblad werd ik gebeld door Henk van der Horst van de NCRV, een van de mannen van Farce Majeur… Hij had ons artikel gelezen en ‘zag er wel een item invoor het nieuwe televisie programma van Gerard van den Berg met de naam “Mensen Mensen Mensen....” Mijn prikkelgeleidende lichaamsdraden, ofwel de zenuwen, stonden wel
enigszins gespannen toen Henk zei samen met nog iemand van de NCRV naar een repetitieavond te willen komen. En alzo geschiedde! Ik zie mij hen nog opwachten onder aan de afrit van de A20 in de Alexanderpolder. Het werd een hilarische kooravond en ons gezelschap werd ‘goedgekeurd’. Op 22 augustus 1972 viel dan ook de uitnodiging van de NCRV voor de tv opname in de brievenbus. Wij werden op woensdag 30 augustus verwacht in de Rijnhal in Arnhem. Overigens een uitnodiging die een langdurige samenwerking inluidde met deze “huisomroep” der van Gemerens…!

DIT IS DE WERELD….

Op tv verschijnen is in de loop van de jaren niet meer zo’n bijzonderheid. Maar in 1972 uitgenodigd worden in een praatshow, en dan ook nog een liedje mogen zingen, dát was in onze ogen ‘wereldnieuws’! Toevallig besloten we om in de show over ‘die wereld’ te zingen..! Onze hit van die tijd “Dit is de wereld” repeteerden wij in augustus eindeloos, te midden van de toen nog aanwezige daken met hun wirwar van antennes..

, maar ook onder de miljoenen sterren die gloeiden als bakens in de golven van ons wisselend bestaan, om koers te kunnen houden naar de haven aan ’t einde van de wereldoceaan…! Prachtig lied!

Wat keken we uit naar woensdag 30 augustus. De hele club had een snipperdag opgenomen en om half één die middag reed ‘Gerrit van de Favoriet’ met de bus de Springerstraat in om ‘het stelletje ongeregeld’ op te halen. De sfeer in de bus was opperbest maar, we vonden het wel erg spannend wat er zou gaan gebeuren omdat wij voor het eerst een tv opname gingen meemaken. Bij aankomst in de Rijnhal in Arnhem werden we direct naar de ontvangstruimte gedirigeerd. Binnen de kortste keer begon mijn onervarenheid op televisiegebied mij parten te spelen. Ik

had zo het idee van: gewoon gezellig en ongedwongen ‘onder mekaar’ het programma maken! Het liep wel even anders… We konden bij de bar met munten het een en ander bestellen en voor het avondeten zou worden gezorgd! In een voorgespr

ek met Gerard van den Berg werd mij meteen duidelijk gemaakt dat we elkaar met u en meneer zouden aanspreken en geen onbehoorlijk taalgebruik zouden bezigen! Alleen Thèrése Steinmetz (die in de show het liedje ‘Haarlem’ zong) zou, i.v.m. haar status als artieste bij de voornaam genoemd worden. Verder zou er in ‘Dit is de wereld’ geknipt moeten worden i.v.m. de lengte van het lied. Ik protesteerde...

Dan nog een anekdote: Harry van Hoof, de dirigent van het tv orkest zou ‘Dit is de wereld” begeleiden. Tijdens de repetitie vroeg ik aan Harry: “ik heb onze pianist Piet van Gemeren bij me, kan hij meespelen met het orkest”? Antwoord: “nee, dat kan niet want dit zijn allemaal beroepsmusici…”! Ik sputterde weer tegen en hield voet bij stuk! Dus kwam Henk van der Horst erbij om ‘de ruzie’ te beslechten. Er werd voorgesteld dat Piet tijdens de generale met het orkest zou meespelen en dan werd bekeken hoe dat zou gaan.

Nou, dat ging vlekkeloos, dus Piet mocht meespelen! Na de generale raakten, mede door het lange wachten, de

consumptie muntjes op. Het was warm en zwoel in de hal, dus dorstig weer. Alice en ik hadden de handen vol en de rest de glazen vol… maar alles werd in goede banen geleid! Maar o, o, wat werden wij daar verwend en in de watten gelegd. Hulde aan de NCRV! De opnamen verliepen perfect en Gerard van den Berg deed het fantastisch!

GOED EN SLECHT NIEUWS

Eerst het slechte nieuws… Maanden ben ik bezig geweest om bij de stichting “Archief Beeld en Geluid” in Hilversum de originele opnamen van dit televisieprogramma te krijgen. Men heeft daar hun uiterste best gedaan om het programma boven water te krijgen. Eén email echter sloeg alle hoop de bodem in: "helaas, tot onze spijt is het programma zoek"! Hoewel er veel van vroeger bewaard is gebleven is dit programma niet te vinden. Wat had het

spectaculair geweest als ik de ‘levende’ beelden met geluid had kunnen laten zien. Uiteraard hebben we zoals je ziet volop foto’s van deze dag. En dan kom ik automatisch op Het goede

nieuws…. Na de uitzending van het programma kreeg ik een 8mm film van een neef - ik weet niet meer welke, dus meldt je maar - die zijn filmcamera tijdens de uitzending voor zijn tv heeft gezet. Ook dit filmpje heb ik bewaard, onder het stof vandaan gehaald en zie, het staat hieronder! Hoewel er (om technische redenen) balkjes door de film lopen is het kostelijk om deze film te zien. Kijk hoe we er 40 jaar geleden bij stonden…! Misschien is dit ‘filmpje uit de oude doos’ nog wel zo leuk! Herken jezelf en onze dierbaren die er niet meer zijn! Je ziet zondermeer dat we “dit is de wereld” zingen… Tijdens het filmpje hoor je een

achtergrondmuziekje maar aan het eind hoor je "Dit is de wereld", de opname uit de St Laurenskerk, gelardeerd met foto's....

Wát een belevenis was deze dag ! Een geweldige ervaring rijker, de NCRV wat ar

mer gingen wij ’s avonds laat voldaan weer huiswaarts. In de bus terug raakten we niet uitgepraat over deze dag. Een mooi vooruitzicht trouwens hadden Gert en Rietje, want die stonden centraal in een artikel dat verscheen in een krant in Alphen aan de Rijn! Waar blijft de tijd…. Na de uitzending kwamen de reacties los bij de koorleden. Wij lieten ons alle reacties welgevallen! Verwondering en bewondering dat zoiets kan bestaan, was het algemene beeld. Dat niet iedereen er hetzelfde over denkt bewees Peter d’Hamecourt als tv recensent in zijn rubriek OP ZICHT. Een citaat uit zijn recentie: “Mensen, Mensen, Mensen, is nog steeds een programma van noch vlees, noch vis. Het hangt er allemaal een beetje tussenin. Zo’n peloton familieleden van stamhouder Pieter van Gemeren bijvoorbeeld. Wat mij

betreft is dat eerder iets voor Ted de Braak en zijn “Met Liedjes Het Land In” dan voor het programma van Gerard van den Berg”. En inderdaad: jaren later záten we bij Ted de Braak…..!

Het was een Wondermooie Dag in Arnhem. Het feest was voorbij en de Arnhemse meisjes en jongens gingen huiswaarts. De repetities gingen door en op 15 oktober 1972 zongen we alweer in de Credo-Kerk op Zuidwijk. Onze secretaresse Janny Gouw stuurde in november een brief naar de koorleden met daarin een uitnodiging om op 17 december in het van Dam Ziekenhuis op te treden en op 24 december in Wilnis, met de vermaarde dominee J. Langhenkel… Plannen genoeg weer. Vooral een mededeling in het Rotterdamsch Dagblad waarover ook Gerard van den Berg sprak klonk ongelofelijk. “Met Pasen 1973 zal dit koor zingen in de Westminster

Abbey in Londen”. Men vraagt zich nu ongetwijfeld af hoe dit contact met de Westminster tot stand kon komen. Welnu: via een relatie van een van onze koorleden (wie?) die regelmatig contact had met de Dean van de Westminster Abbey, kwam ons ter ore dat een optreden in deze kathedraal geen onmogelijke zaak was. Welnu, één korte introductiebrief over het van Gemerens Familiekoor bleek dan ook voldoende om een officiële uitnodiging t

e ontvangen van de Westminster. Men verzocht ons medewerking te verlenen in een Paasdienst op 1e Paasdag 1973 om half zeven ’s avonds! Vol enthousiasme gingen wij ons voorbereiden. Dát was leuk, in het spoor van “People, People, People, van Gerald of the Moutain….. Op naar Londen! Maar helaas ging het feest niet door. Na het repertoire te hebben opgestuurd naar de Westminster Abbey met de mededeling dat wij als koor begeleiding van piano en slagwerk zouden meebrengen kwam in december ’72 helaas de afzegging. Ook deze brief is bewaard gebleven. Jammer, maar de keuze van de liederen en de begeleiding deed ons de muzikale das om….

“EREGALERIJ DER VAN GEMERENS”

Zo af en toe een apart rubriekje aan het eind van de blog over een aantal ‘spraakmakende’ persoonlijkheden uit de van “Gemeren Dynastie” lijkt me wel aardig. Om te beginnen volgt hier “herdenken” uit de familiekrant van oktober 1972. Een korte terugblik op het leven van ‘tante Betje’ ofwel Elisabeth Vliegenthart-van Gemeren die op 76 jarige leeftijd in juli van dat jaar overleed. Zij zorgde, samen met haar man Bas Vliegenthart voor een groot en muzikaal nageslacht. Veel muzikale nakomelingen van ‘Betje en Bas’ maakten jarenlang deel uit van het van Gemerens Familiekoor. De auteur van “herdenken” is Han van der Meijde. Een mooi en treffend stuk dat in een paar woorden het leven van deze markante tante Betje weergeeft….!

De volgende muzikale "avonturen" spelen zich af in oktober 1972, dus:

Wordt vervolgd.