DE START

De oprichting van het van Gemerens Familiekoor op 29 december 1967 is een historisch feit. Het ‘gewone ‘ leven ging weer door. De wegebbende euforie van de Gouden Bruiloft maakte plaats voor een enthousiaste aanloop naar de eerste ‘officiële’ repetitie van het muzikaal in de kinderschoenen staande familiekoor…..
Alvorens we van start gingen met de eerste repetitie meld ik nog de ‘kostelijke première’ van de allereerste bestuursvergadering op 4 januari 1968 ten huize van Gerrit Storm in Hoogvliet alwaar het ‘gouvernement’ - als waren het beëdigde bestuursleden - in de startblokken zat om een paar zeer belangrijke agendapunten te bespreken en wel deze;

1 – Zijn we een vereniging of zomaar een clubje familie dat wat zingt…
2 – Wat gaan we zingen…
3 – Voor wie gaan we zingen…
4 – Financiële zaken…
5 – Rondvraag…

Wat het eerste punt betreft of we een vereniging zijn óf clubje dat zomaar wat zingt, volgt er een discussie met als resultaat, en nu citeer ik letterlijk uit de notulen;
“Men voelt er weinig voor om een vereniging te worden die aan statuten en reglement is gebonden. Ook lid worden van een bond wordt resoluut van tafel geveegd. De algemene mening is; “baas in eigen huis”! Iedereen mee eens!
Maar… dan komen de wijze woorden van Aat Scholts ter tafel die zegt; “het is toch het overwegen waard om een ‘rechtsgeldig persoon’ te zijn in verband met belangrijke gebeurtenissen in de toekomst zoals bijvoorbeeld het maken van een grammofoonplaat….” Hoewel niemand van ons op dat moment ook maar dacht aan het maken van een plaat neemt Aat het op zich om de zaak te bestuderen en hier en daar zijn licht eens op te steken en… ‘licht’ ironisch wordt dit voorstel unaniem aangenomen. Maar wat hád die Aat achteraf toch gelijk met zijn blik op de toekomst!
Wát gaan we zingen. Hier werd nauwelijks over gediscussieerd. Geestelijke liederen, waarmee we allemaal zijn opgegroeid! Piet Vliegenthart merkt nog op dat een liedje als ‘Mensen geeft elkaar een hand’ wél aardig was voor oom Koen zijn concert maar toch wel wat ‘profaan’ om als geestelijk lied, in bijvoorbeeld een kerkdienst te zingen….!

BABYSIT....
Voor wie gaan we zingen; ook hier geen discussie nodig. Kijken of we ergens uitgenodigd kunnen worden in een kerkdienst! Allemaal informeren in je eigen woonplaats.
Financiële zaken; Er werd op deze vergadering een contributie vastgesteld van fl 2,50 per lid per maand. Na drie maanden kan dan worden bekeken of we uitkomen met de zaalhuur en zo ja, dan kan een salaris van de dirigent worden vastgesteld….
Rondvraag; kan er voor de ‘leden echtparen’ babysit geregeld worden? Dit wordt overwogen.Voorts een voorstel van Piet van Gemeren Azn om aan mensen die geen noten kunnen lezen op de repetitie eenvoudig muziek onderricht te geven. Iedereen mee eens, voorstel wordt aangenomen met een ‘proeftijd’ van 2 repetities! Einde vergadering.

Hier links een foto van onze eerste pianist Piet van Gemeren.

Op naar de eerste koorrepetitie in de Salvatorkerk op woensdag 10 januari 1968. Daar kwamen, van heinde en ver; de 41 zangers, zangeressen en….gezelligheidszoekers.
Een bont gevarieerd gezelschap. Een afspiegeling van onze vrome (voor)ouders waarbij het christelijk lied, de familieband én sfeer zo hoog in het vaandel stond!
Jawel, de allereerste ledenlijst is bewaard gebleven!
Dit mooie document leert ons dat er van de 41 leden van dit eerste uur er 30 gereformeerd zijn, 7 vrijgemaakt, 1 hervormd, 1 zevendedagsadventist en 2 geloofden het wel althans, geloofden het niet… maar zongen toch vol overgave mee! Voorts zijn er 12 overleden en tot slot zijn 10 neven en nichten van 1967 tot december 2009 lid gebleven…!

De eerste liedjes waren, behalve het ‘concert-repertoire’ van 9 december; Wij moeten Gode zingen - Dank U voor deze nieuwe morgen én het van het mannenkoor ‘gepikte’ In het grote stadskwartier. Wat werd er naar hartelust gezongen… en gekletst!
“Hoogtepunt” van de avond was toch wel de pauze met koster Quist als koffiebaas…
De pauze… hét tijdstip van optimaal amusement en ultieme ontspanning.
Hiermee werd namelijk het fundament gelegd voor traditie en gezelligheid, maar óók een van de onmisbare peilers om het van Gemerens Familiekoor in stand te houden, 40 jaar lang….
Want behalve het genot van een bakkie koffie, een wijntje en een biertje is babbelen, keuvelen, wauwelen, leuteren, kwebbelen, snateren, bazelen, tateren, zwammen, kwekken, reppen, teuten en klessebessen dé favoriete bezigheid van de club!
En hoe vreemd het ook klinkt; roddel en achterklap was ons vreemd, hoewel we toen natuurlijk al – logisch met een familie van honderden nakomelingen – stof genoeg hadden voor smeuïge familie nieuwtjes die het goed zouden doen in ‘de bladen’ zoals: ‘muzikale bakker roert in familiepap’ óf ‘pianist slaat maat…’ Wat te denken van ‘zingende stamboom bijna failliet’ en ‘wat deed sopraan op de sofa van tenor…’ enz.

Alzo gingen we van start. Vaak is al gezegd; “iedere repetitie is een reünie”. Dat wás het ook!

HET EERSTE OPTREDEN...
Al repeterend kwamen we de winter van ’68 door. Voor ‘de buitenwereld’ bleven we niet onopgemerkt. Vooral in de ‘gereformeerde’ Alexanderpolder waren wij al snel wereldberoemd en vaak was het koor onderwerp van gesprek. Zodoende werden wij al snel gevraagd om in de Verrijzeniskerk medewerking te verlenen aan een Welkom-Opendeur dienst. Een bijzonder aan Alice gericht documentje is onze “allereerste uitnodiging” voor dit officiële optreden op zondag 30 juni 1968…

Blij als wij waren met deze uitnodiging beloofden we gratis op te treden…Wel wilden we gebruik maken van het orgel èn er moest een piano komen. Was geen probleem!
We gingen en het was er stampvol. Veel nieuwsgierige mensen kwamen af op deze zingende familie…! Helaas is de liturgie van dit optreden verloren gegaan. Ik weet dat Rien en Adri in beurtzang met koor en gemeente ‘Roept uit aan alle stranden’ zongen en Wim Hardenbol met zijn ‘golden trumpet’ de dienst ‘opfleurde’….

ANEKDOTE
De volgende anekdote tijdens dit optreden betekende een kentering voor het koor…
Om 6 uur in de avond stonden we opgesteld voor de generale. Arie Vliegenthart zat achter het orgel en begon met het voorspel van Mensen geeft elkaar een hand. Het koor zette in en de klanken vulden de ruimte. Na het wegsterven van de laatste tonen riep Piet van Gemeren: “Gerard, mag ik ditzelfde lied nog eens aan de piano begeleiden”? Zo democratisch als we toen al waren had niemand bezwaar. Piet zette in, en met alle respect voor Arie; dit was het… Piet was ontdekt!! We wilden hem niet meer kwijt en hij ging dan ook in het vervolg de repetities begeleiden.Uiteraard bleven Arie en Bas wel aan als organist!
Het succes in deze dienst was overigens groot, zó zelfs dat wij ter plaatse weer werden uitgenodigd voor een volgend optreden op 22 december 1968, samen met de onvergetelijke ds. Piet Riemersma.

De vakantie brak aan en in september van dit jaar begonnen wij met kerstrepertoire, want behalve voor de Verrijzeniskerk was er inmiddels ook een uitnodiging binnen voor 2e kerstdag van de Pniëlkerk aan de Carnissesingel op Rotterdam Zuid.
Ons optreden in de Pniëlkerk maakte veel tongen los. Wat was namelijk het geval;
Mijn samenwerking met dirigent Wim Hardenbol, trompettist Koos Dekker en een paar blazers van de marinierskapel was behoorlijk succesvol. Om de dienst wat ‘extra luister’ bij te zetten besloten we om voor één keer een koperkwartet mét slagwerk mee te laten doen….
Na afloop van de dienst hebben we het geweten. De reacties liepen - kort samen gevat - uiteen van ‘eindelijk wat vernieuwend’ tot ‘wel een beetje veel herrie….’
Hierbij een foto van ons optreden met eronder een reactie op de dienst van de voorganger. Ik ben geneigd te denken: “Waren we de tijd vooruit”?
Let bij het vergroten van de foto op onze supporters op de voorste banken…


Zowel op het werk als in de familie en kennissenkring hadden wij als koorleden altijd gehoor en vaak werd er ‘met jaloerse blik’ gekeken en geluisterd naar onze verhalen. Men was onder de indruk dat ‘zoiets’ kon bestaan. Het zette de mensen aan het denken en er kwamen ideeën los. Zo kreeg ik na de dienst in de Pniëlkerk van een kerkbezoeker een papiertje waar een door hemzelf geschreven tekst op stond “speciaal voor ‘t van Gemerens Familiekoor geschreven”.
Eerlijk gezegd zag ik ons koor deze ‘openingstune’ niet zingen, maar ik heb het gedicht zuinig bewaard. Hieronder een paar coupletten…….

Wij familie brengen samen God de eer met hart en mond
Hem die onze kindernamen met Zijn grote naam verbond.
Samen willen wij bezingen hoe wij heel ons leven door
zoveel goeds van Hem ontvingen, ook in ons Familiekoor.

“Heer doe Gij ons werk dan slagen, zegen het met milde hand,
en verstevig waar wij ’t vragen, steeds meer de familieband.
Mocht die band ons toch ontvallen want de dood werkt steeds nog door
Laat ons Heer dan met ons allen, lid zijn van Uw Hemelkoor…”!

Een prachtige ontroerende tekst hoewel ik heb hem nooit van muziek heb voorzien!

Zo ging het jaar voorbij en werd het 1968. Een afwisselend en ook enerverend jaar want ….
het van Gemerens Familiekoor gaat haar eerste ‘weekend uit’ beleven! Een weekend met een optreden in het noorden van het land, naar een plaats met de naam die aardig past in het profiel van de van Gemerens, Sexbierum…..
Wanneer ik in vorige afleveringen sprak over humor en gezelligheid, succes en waardering, toneelspelers en komedianten: met dit uitje gaat de ‘VGF revue’ van start….

WORDT VERVOLGD.