HET VERHAAL VAN DE PLUMPUDDING…

Ik schrijf augustus 1983. Vaak worden er omstandigheden geschapen om krachtsexplosies te ontwikkelen en dan zit alles mee! Dat hebben wij, vooral in de afgelopen jaren regelmatig ondervonden. Plaat na plaat, reis na reis, optreden na optreden, weekend na weekend, het ene tv programma na het andere, succes na succes en van hoogtepunt naar hoogtepunt. En ineens komt in de maand april de klad erin.
De belangstelling voor de repetities neemt af, de verkoop van platen staat nagenoeg stil, er is geharrewar rond het repertoire en we hebben ‘niks’meer in het vooruitzicht…! De komkommertijd van het VGF breekt aan! Op 12 mei ’ 83 laat ik in een brief aan het koor nog een positief geluid horen “ter bevordering van het beoefenen der zangkunst in het algemeen, en het behouden van ’t enthousiasme ter stimulering van diverse activiteiten in het bijzonder”! En op een repetitie wordt vervolgens geroepen: “jij verzint wel weer wat”! En inderdaad, we verzinnen wat….

LONDEN...In een gekke bui sturen we naar diverse buitenlandse omroepen een demo met informatie over het koor. Reacties komen uit België en Engeland. Op 15 augustus reageert ‘Londen’ positief, hoewel men niet alles voor de trip kan bekostigen. Voorts heeft een koorlid van ons een vriendin in Londen die bekend is met de Westminster Abby. Eveneens heeft zij daar connecties en gaat vervolgens lobbyen voor een optreden van het VGF. En wat denk je; we zijn welkom en mogen daar zingen…! Wèl moeten we eerst een voorstel doen hoe en wát we gaan zingen. Dus alvast inpakken voor een trip naar The United Kingdom? Helaas niet, want de geplande rit naar de Westminster strandt omdat we daar ‘bij nader inzien’ niet met piano en drumstel de kathedraal binnen mogen. Zònder een optreden in deze kerk besluiten we dan maar de oversteek als ‘Engelandvaarders’ te cancelen! 

Er valt dus voor het komend seizoen weinig te beleven. Op 16 augustus schrijf ik in een ‘opwekkingsbrief’ dat: “als we niet strijdbaar en enthousiast aan de komende repetities beginnen, de zaak als een plumpudding in elkaar zal vallen”. En zo dobberen wij een aantal maanden voort op de muzikale levenszee en gaan we over de drempel naar 1984.

De eerste repetities in het nieuwe jaar repeteren we voor de trouwdienst van Bas en Yola op 27 januari. Wij beleven met ons optreden dan weer het zoveelste hoogtepunt als zij die dag in de huwelijksboot stappen!

Het wordt Februari. Een stormachtige tijd. Donkere wolken pakken zich samen en de muzikale golven worden steeds hoger zodat schipbreuk dreigt. De reden is dat voor het eerst in de VGF geschiedenis het ledental drastisch afneemt naar onder de 30. Partijen raken onderbezet, het koor verliest in kwaliteit en óók de economisch barre tijd eist zijn tol. Contributie, kosten voor consumpties in de pauze, benzinekosten naar repetities en optredens worden te gortig. Kortom, de geest gaat eruit en ook bij mij verdwijnt die broodnodige spirit. Op de repetitie van 20 Februari stel ik het koor op de hoogte dat doorgaan voor mij geen zin meer heeft en dat ik stop met dirigeren!

TOEN WERD HET EVEN STIL….

Na mijn besluit om te stoppen gaat het koor wel door maar op 27 februari 1985 krijgt het koor van het bestuur een brief met het volgende schrijven: “het einde van ons unieke koor is een feit. Een groot gedeelte van ons wilde (na het stoppen van Gerard) het koor behouden en doorgaan. Echter, het enthousiasme van toen blijkt nu een stuk minder te zijn geworden. Zo veel zelfs dat doorgaan geen zin meer heeft”. En het doek viel…..!

Eén jaar later.....

HAAL HET DOEK MAAR OP!

Op 5 februari 1986 kwam, wat het van Gemerens Familiekoor betreft, de zon weer op! De volgende Blogs zullen dan ook bol staan van herinneringen en avonturen, gelardeerd met foto’s en films. Vaak heel komische filmpjes in de vorm van de making of’s van onze specials! Wat we zoal te wachten hebben zien we in onderstaande ‘trailer’…..?

Wat kunnen we verder verwachten?

Wordt vervolgd...